Bir ay doğar ilk akşamdan geceden neydem neydem geceden 
Şavkı vurur pencereden bacadan 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben 
Uykusuz mu kaldın dünkü geceden neydem neydem geceden 

Uyan uyan yâr sinene sar beni 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben 
Uyan uyan yâr sinene sar beni 
Dağlar harâmı açma yaramı perişânım ben 

Yüce dağ başından aşırdın beni neydem neydem yâr beni 
Tükenmez dertlere düşürdün beni 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben 
Madem soysuz göynün bende yoğudu neydem neydem yoğudu 

Niye doğru yoldan şaşırdın beni 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş perişânım ben
Niye doğru yoldan şaşırdın beni 
Dağlar harâmı açma yaramı perişânım ben 

Aşağıdan gelir eli boş değil neydem neydem boş değil 
Söylerim söylerim göynüm hoş değil 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben 
Bir güzeli bir çirkine vermişler neydem neydem vermişler 

Baş yastığı gendisine eş değil 
Dağlar kışımış yolcum üşümüş nasıl edem ben 
Baş yastığı gendisine eş değil 
Dağlar harâmı açma yaramı perişânım ben




Hatırlamadığım bir zamanda, hatırlamadığım anılarımın bir türkü olup beni benle yüzleştirmesi bu mısralar.
Her dinlediğimde sızısı genzimde kalmasın derim, nefesimi engelleyecek şekilde hıçkırıklara boğulmak isterim. İsterim ama yapamam.
Yine yaşlar çekilir göz pınarlarımdan kuru bir yüzle, derin düşüncelerle kalakalırım. Her defasında henüz zamanı gelmemiş diye avuturum kendimi. Ağlamak zamanı değildir henüz.

Yola ve yolculuğa karşı tuhaf bir gönül bağım var.

Bu türküden bu denli etkilenmemin baş sebeplerinden biridir bendeki yol sevgisi.

Her dinleyişimde hasretle yoğrulmuş bir insan belirir içimde.
Yeni kararmış havada, dağlar arası ülkem yollarında, eski bir otobüsle gurbete gidiyor olurum.
Cama yasladığım başımda bitmeyen düşüncelerimle...

Ah kim bilir kimleri bırakmışım da böyle sızlar ciğerlerim. Gözlerimde sıra sıra kayan dağların, birbiri ardınca yükselip alçalıyormuş gibi görünen elektrik direklerinin, uzaklardan ara ara görünen köy ışıklarının, gözlerimi yakarak akan yaşlara sebep olacağını ta bugünden görmüştüm halbuki. Hatta bugün değil, bu türküyü dinlediğim ilk günden beri.

Kalbimde bin bir türlü duyguyla, koca bir buruklukla, sanki bitmeyecek bir yolculuğa çıkarmış beni yazgım. Yolculuk nereyedir bilmem. Tek bildiğim her dakikanın arttırdığı acı ve uzaklığa rağmen bu yolculuğu sevdiğim.
Böyle böyle meşgul ederken kafamı düşüncelerim...
Bana kalan: dağlar, yollar ve eski otobüsüm.