Sevgili Ceviz Ağacı, Günler nasıl mı geçiyor? Birde soruyor musun? Yaprakları dökülmüş bir bahardayım. Dallarım eğilmiş, açmakta değil solmakta çiçeklerim. Bıçakla gövdemi kazımışlar, kabuklarımı sökmüşler kanırtırcasına ve ne için sırf üstüme iki harf yazmak için, güya sevgilerini anlatıyorlarmış böyle..Benim yüreğimi sökercesine.. Yaşam ile ölüm böyle birbirine bu kadar sarmal olup, sarmaşıklar gibi ne zaman dolanmıştır birbirine?.. Zamanın tik takları ilerlerken varlığımızın atomlarının bilmem kaçta kaç oranıyla ölürüz ve yeniden doğarız? Ve aynı nehirde iki kez yıkanılmadığı gibi bizlerde de iki kez yıkanılmaz,birinci banyosunda yanan fotoğraflar gibiyizdir, suretlerimiz yoktur bizlerin.. Sabah sabah çok mu filozofluğum üstündedir?

"Bir şiirde iki mısra olamamak" ile bir şiirin armağan olarak sunumu farklı şeylerdir elbette.
Bugün keyfim yerinde kanatlarımdan vurulmuş olsam da uçuşlardayım, yükseklerde kanat çırpıyorum. Eğer düzde düzlüklerde olursam hiç çekilmezmişim! Nasıl mı? Ciddi, uzak, soğuk, biraz da kibirli oluyormuşum, bunlar başkalarının tamlamaları, bilmem belki de doğrudur. Belki hiç kimse göründüğü gibi değildir.

24 Mayıs 2007/ Suluova