Her ne kadar eskiler "Can boğazdan gelir." demiş olsalar da yaşayarak öğrendim ki maalesef can boğazdan gidiyor!
Demokrasi de insan organizması gibi korumaya,korunmaya muhtaçtır.Bir kere "tesis" edilirse bir daha "bozulmaz" diye bir kuralı yok,olamaz da!
Güne Sultanahmet Meydanı’ndaki on kişinin ölümüne sebep olan bombayla uyanınca biraz geriye doğru bir yolculuğa çıktım.
Kendi kişisel hikayemde yaşadıklarımı bir düşündüm!
1963 yılı Kasımıydı.
Ortaokulumuz yeni binaya taşınmıştı,hemen o günlerde ABD Başkanı Kennedy’in ölüm haberi üzerine bayraklar yarıya indirilmişti.
Yine aynı yıl Kıbrıs olayları da olduğundan sokaklarda yürüyüşler yapılmıştı/yapılıyordu.
Sonra 1968 olayları ve 12 Mart muhtırası.
Ve sokaklarda sağ-sol kavgaları.
Ölen-öldürülen 5.500 kadar yurdum insanı.Bunların 1.500 kadarı ise solun kendi iç fraksiyon kavgalarının/çatışmalarının sonucu.
Ve şiddetin tavan yapmasıyla gelen ve kendini "meşru" ilan eden 12 Eylül darbesi.
Dolayısıyla demokrasi bir amaç ise (ki aynı zamanda araçtır da,demokrasinin varlığı daha iyi yaşama fırsat verdiğinde araçsallaşır da ondan!) ona varmak için kullanılan araçlar da amacın kendisi kadar önemlidir.Gandhi’nin "Yedi İlkesinden" ikisinin buraya çok uyacağını düşünmekteyim:
-Ahlak olmadan ticaret/İlke olmadan siyaset olmaz!
Dünya tarihine bakarsak,demokrasinin,şiddet/terör ya da bomba kullanarak geldiği henüz görülmemiştir.
Hendek ve tuzaklarla geldiğinin örneği de yoktur!
Bu araç ve yöntemlerle olsa olsa insan hak ve özgürlükleri boğulur/boğulmuştur.Ki terörün birinci düşman olduğu şey "insan hayatı"dır.
Oysa insanın yaşam hakkı en önemli değerdir.Diğerleri bunun arkasından gelir/gelmektedir.
Şimdi her ferdin tek tek de olsa yeniden ve bir kere daha başını iki elinin arasına alarak düşünme zamanıdır:
Şiddete/teröre hayır demek için.Her şeye rağmen bir arada yaşama irademizi güçlü kılmak için.
Nasıl can boğazdan gidiyorsa,bilelim ki şiddet/terör/hendek/tuzaklar yoluyla da en doğal hakkımız olan "yaşama hakkımız" elimizden kayıp gitmektedir!
"Aslolan hayattır."diyerek yaşama hakkımızı korumanın /savunmanın zamanıdır.Hayatı birinci öncelik kabul ederek!Çünkü hem biliyoruz hem de yaşayarak -bedeli ağır da olsa- yeniden gördük ki terör/şiddet sadece "bize" düşman değil,insanlığın düşmanıdır!