Aslında çocuklar eskisi kadar okulların,öğretmenlerin ve ailelerin etki alanlarında değildir.Çocuklar daha çok televizyon ve internetin, oralardan elde edilen enformasyonun etkisi altındadır.Bu nedenle ’’Enformasyonda bilgiyi,bilgide hikmeti kaybettik.’’ demiş bir büyüğümüz. Şartlar bu halde iken enformatik cehalet nedeniyle genç kuşakların eğitimsizlik nedeniyle düştüğü durum ortadayken,bencil, duyarsız,meselelerden kaçan,bireyselleşen bir toplum çığ gibi üstümüze gelmektedir.

Eskiden,okul idaresi ve öğretmenler,öğrenci-okul veli üçgeninde belirleyici bir unsurdu.Öğrenci ve veliye karşı daha katı, daha formel,daha buyurgandı.Hatta şiddette eğitimin doğal olarak bir parçası olarak görülürdü.Yaşanan dönüşümle birlikte,pozitif şekilde öğretmen,öğrenci ve veli eşitlendi. Hiyerarşiyi oluşturan üçgen yataylaştırılarak çok fazla bir şekilde aşındırıldı.

Ülkemizden ve çevremizden duyduğumuz ve okuduğumuz şöyle bir durum vardır.Kantarın topu iyice okul ve öğretmen aleyhine doğru kaçmaya başladı.Öğretmenler sınıfta ders anlatabilmek için sükuneti sağlayamamaya varan bir otorite yitirimi yaşamaktadırlar.Ayrıca veliye karşıda ’’ezik’’ bir noktaya doğru savrulmaktadırlar.Öğrencisinden ya da veliden hakaret işiten,tehdit edilen,arabası çizilen,dayak yiyen ve öldürülen öğretmenleri hepimiz biliyoruz.

Burada bozulan dengeyi nasıl sağlayabiliriz? Sorusuna herkesin kafasını yorması gerekir.Şimdi esas konu burasıdır.Sınıfta otoriteyi tekrar sağlayabilmek,ders anlatabilmek çocuklarımız ve ülkemizin geleceği için elzemdir.Okullarda çoğunlukla dersi engellemek için uğraşan öğrenciyi elimine etmek,onları derse dahil etmek o kadar kolay mı? Bunu içinde olmayanın ve yaşamayanın bilmesi mümkün değildir.Bu şekilde ders işleme bir çığ gibi büyüyerek devam etmekte,gelecek kaygısı olmayan öğrencilerin.bu durumu bir eğlence gibi görmeleri yaygınlaşmaktadır.

0kul,yönetim,öğretmen ve öğrenci tüm bu ilişkilerde hiyerarşik ilişki biçiminden,daha demokratik,daha incelikli ilişki ve iletişim biçimine yöneliyoruz diyerek bu işin içinden sıyrılabiliriz.Bu demokratik ortam her zaman istismar edlmeye çok müsait, zararlı ortam hazırlamaya çok uygundur. Bu sebepledir ki öğretmenin saygınlığına dışarıdan sürekli müdahale edilir hale gelmesi,Öğretmenin itibarını ayaklar altına almaktan başka bir işe yaramamaktadır.

Sonuç olarak öğretmenlerin otoritesi sarsılıyor.Eskiden tek bilgi edinmenin yolu okuldu.Tek bilgi kaynağı okul idi.Ne televizyon,ne radyo ne de internet vardı. Bunlar,ilk hayatımıza girdiğinde eğlence kaynağı
olarak görülüyordu.Bir şey öğrenmek için tek seçenek kalıyordu.O da okul ve onun yanında öğretmen vardı.
Şimdi ise okul ve öğretmen yeğane bilgi kaynağı değildir artık.Çocuk okul haricinde pek çok kaynaktan, öğretmenin ve velinin denetimi dışında,onların haberi olmadan pek çok olumlu ve olumsuz bilgiye ulaşabilmekte ve bilgi kirliliği ile karşı karşıya kalabilmektedir.Bu da öğretmenin ve okulun otoritesini tehdit ettiği gibi,milletimizin bekası ve öğrencilerin geleceği içinde tehlike arz etmektedir.
Burada eğitim, eskilerin deyimi ile talim ve terbiye göz ardı edilmektedir.Sadece öğretime ağırlık verilmektedir.Esas tehlike buradadadır.İnsanı insan yapan davranışlar ve kültürel değerlerdir.Kültürel değerlerimiz bozulursa bizden sonraki nesillere aktaracak hiç bir değerimiz kalmayacak her şey erozyona uğrayacaktır.

SAYGILARIMLA