“Aşk olmadan asla!” diyorlar. Ama en çok da öyle diyenler içini boşaltıp cafcaflı, güzel mi güzel bir paketten ibaret hale getiriyorlar o yüce duyguyu. Ben öyle ambalaja falan bakmam… İçeridekini görmek isterim hemen. O pırıltılı, ihtişamlı kurdeleler, kâğıtlar olsa olsa ulaşmamı geciktiren patikalardır hedefe, ana yoldan beni ayıran… Hatta çok hoş bir görünüm tam ters yönde etki gösterir bende, daha da batmaya başlar zihnimdeki kıymık… “Neyi örtmeye çalışıyorlar?” derim,”geride ne var?”…


Yani ben öyle yolun ortasında sarmaş dolaş, yekvücut bedenleri aşkın cisimleşmiş hali olarak aramıza karışmış ruhani varlıklar olarak görenlerden değilim maalesef. Tamam, haksızlık da etmeyeyim; belki böyle kenetlenmiş bedenlerin kimileri ruhen de bu kadar birlik bütünlük içindedirler; yani sundukları görüntü çevreye yönelik bir resim değil, içlerindeki coşkun duygunun tam bir ifadesidir… Olabilir tabii.


Ama ben o görünüme ne zaman yaklaşsam, uzaktan bakarken var olan boşluklar yok olup resim tamama ermeye başlıyor hemen… Ve boşlukları da olsa uzaktan çok güzel görünen, iç ısıtan o resim birtakım ayrıntılarla dolmaya, çirkinleşmeye başlıyor genelde. Hayatın sıradanlıkları dolup taşıyor görüntüden, kız birinden söz ediyor mesela, “manyak karı” diyor lafının bir yerinde… Bir delik açıyor resimde, dibi görünmeyen bir çukur… Yanındaki genç ondan da beter hakaret etmeye başlıyor temsil etikleri, görünümleriyle var ettikleri, yoldan geçen herkesin içini sıcacık eden, tebessüm etmelerine yol açan o duyguya… Ağza alınmayacak sunturlu bir küfür savuruyor birine… Sanki ikisi de nefret ettikleri o meçhul insanları yarıştırıyorlar kötülükte… “Güneş varsa ne önemi kalır ki bulutların?” demiyorlar… Isınmıyorlar çünkü. Güneşleri sadece cansız bir resimdeki kadar ısıtabilme gücüne haiz… Çünkü aşkları sadece görüntüde…


Peki ya gerçekten ısınanlar yok mu hiç o çiftler arasında, kalplerindeki güneşler açtıran, o emsalsiz duyguyla?.. Öyleleri de var tabii… Saçtıkları ışıkla kalplerdeki buz kesme derecesine bağlı olarak farklı şiddette etkiler uyandıran etraflarında… Üşüyen kalplerini sıcacık ısıtan kimilerinin… Kimilerininkiniyse çok fena sızlatan… Eli ayağı buz tutmuş birinin alevlere uzattığı ellerini acıtan türden bir sıcaklık yayan… Bir yandan eritirken buzları, bir yandan o buzlar sayesinde hissedilmez olan duyguları açığa çıkaran; buz kesmiş o kalbin sahibini yeniden yaşayan, acı çeken, mutlu olan bir insana çeviren…