Allah herkese nasip etsin, yıllarca kirada oturduktan sonra bizimde başımızı sokacak bir evimiz oldu. Önceleri soba yakarak ısınırdık.
Kış gelirken sobayı kur, kömür isli ise yılda 5-6 defa boruların isini çırp, bahar gelince sobayı sök ve borularla beraber temizle ve kaldır.
Odun, kömür taşımaktan ve isinden bıkmıştık, birazda sanırım durumu düzelttik ki, eve akaryakıt ile (mazot) çalışan bir kat kaloriferi tesisatı döşettik .(Kayseri’ye henüz doğalgaz gelmemişti) Ustalar bir yandan boru döşüyorlar, bir yandanda sırası gelen bölmeye petekleri yerleştiriyorlar. Petekler bilindiği gibi artık döküm değil, şu bildiğimiz bembeyaz kibarca petekler.
Bizim köroğlu (hanım) girip çıkıyor, sanki birşey soracakmış gibi bir hali var. Dikkatlice bakıyor, sanki petekleri sayıyor gibi değişik bir durum .Kafasına birşeylerin takıldığını anladım ve sordum;
-Hayırdır, kafana takılan bir şey mi var?
-Heee, sabahtan beri biz bu petekleri yazın sökersek nereye koyarız diye düşünüyorum. Bembeyaz petekler kömürlüğe koysak yazık olur. Az da değil yedi tane petek, nereye sığar bunlar?
Hani biz baharda sobayı ve boruları söküp bir yerlere kaldırmaya alıştık ya.