Çakıl taşları arasında düşe kalka yürürdüm..Yol sonunda küçücük bir oda ve mutfak olan bir ev vardı..Kuş sesleri nasıl da huzur verirdi..Hele çatıya damlayan yağmur damlalarını hiç unutmadim..Yeşile bürünen mis hava olurmu demesin kimse..Öylesine işlemişti ki doğanın rengi havaya..Atesböcekleri gece çıkıyordu etrafa..Sesleri ilk anda tuhaf gelirdi..ama zamanla alışıyordu insan..Toprak kokusu zaten paha biçilmezdi..Az sayıda ufak ufak evler..Kiminin anaocağı kiminin de Baba Ocağıydı o yerler..
Sonra uzaktan iki kadın belirirdi sırtların da yükle..Yorgunluğa rağmen inatla dik duran,yüzlerinde mecburi ifadeyle..Zor yoktu ki onlara göre..Öylesine güçlü kadınlar..Bitmiyordu ki sepetlerini yere koyduklarında..Aş,iş çocuk ve eş derken nasıl da ekmek kokardı elleri..Hepsi aynı değildi belkide..Masumu da vardı..Meraklısı da..Kiminin annesi kiminin teyzesi kiminin de kızı..Emekçi kadınlardı..
Uzun olmazdı hiçbir gece..Gözünü yumduğun an sabahtı..Az daha uyusam demeye cesaret gerekliydi..Bir an önce başlamak lazımdı bitmesi gereken bağ bahçe ve süt sağmalara..En çok da tavana asılmış yayık da ayran yapılması güzeldi..Taze taze..
Zaman geçti şimdi..Hemde hayli zaman..Yıllar oldu o araba bile çıkmayan köye gitmeyeli,sağlam olduğuna emin olmadığım asma köprüden geçmeyeli..Belki hala mis kokan tereyağlı ekmek de yok..Kimbilir o dağ tepe gezdikten sonra üst baş ile girdiğimiz küçük derede eskisi gibi güzel değildir..Kayıp olan bir çok anı ve değerler olsa da; aynı türkü dilinde kalır insanın..
Orda bir köy var uzakta..
O köy bizim köyümüzdür..
Gitmesek de..
Kalmasak da..
O köy bizim köyümüzdür..
Laaaa laaaaa smile ifade simgesi S.K.