Yazmak benim için vaz geçilmez bir tutku ve ben durmadan yazıyorum.

Yazmak zorundayım. Ve bu sıcak Haziran gecesinde konuşabileceğim kimse yok.

Kendi gerçeğimi öksüz yurdumun gerçeği içinde yoğurmak için yazıyorum.

Hayatın tanıklığında yazdığım her şeyin haklılığını savunmak için yazıyorum.

Çığlığım yurdumda dostlarımla buluşsun diye yazıyorum.

Karanlığın nefretine bilenmek, ışığın sevdasına ulanmak için yazıyorum.

Bir yanımda ağlamaklı bir kederi gizleyen içimdeki isyan duygusunu bastırsın diye yazıyorum.

Düşünceye düşmanca saldıranlara karşı yalın kılıç bir öfkeyle yazıyorum.

Yüreğim ağzımda ateş parçası, yalazlarını yutkunarak yazıyorum.

Baskılara bağışıklı, acıları kanıksamış suskunlar utansın diye yazıyorum.

İçimde gözyaşları, kahırlar, sevinçler olan, dağlanmalar, ayrılıklar olan binlerce tonluk bir ağırlıkla yazıyorum.

Halkı için doldurduğu sayfaları, kalender giysilerini, afişlemelerden döndüğü alaca vakitleri, anıları alarak aramızdan ayrılan o güzel çocukları yazıyorum.

Herkes biraz kendinden başlasın-suçluyu aramaya diye yazıyorum.

Yapabileceği nice güzel şeyin, yazabileceği nice güzel şiirin, yaşayabileceği nice güzel aşkın duygularını bize emanet bırakıp gidenleri yazıyorum.

Bütün güzel ve anlamlı şeyler gibi ölümsüz olanları yazıyorum...