İnsan kendinden ne kadar kaçabilir.Bu bir dalganın sahilden ne kadar kaçabileceğiyle eş değerdedir.
Ne kadar maskeler takarak saklanabilir ki? Güneşinkara bulutların ardına saklanması gibidir? Saklanırbir süre

Değişkendir su gbi ama o sudur değişmez.Tadı tuzu değişir ,bir şeylere dönüşür .Buharlaşır ve yine su olur.Yani özü neyse odur.

Peki bir şey olma çabası,değişim doğru olsa da insan da kendi özünü unutmamalıdır.Neye hizmet ettiğini ve her ne olursa olsun özüne dönmesi gerektiğini.

En büyük nimeti olan benliğini ,aklı ve merakıyla değiştirir durur.Hep değişken akışkandır ,maddesel olan dünya da bile.
Farklılıklar ve değişimler normal olsa da anlamsızdır.
Değişir değişirken özünü saflığını özler ve onu aramakla geçirir tüm varlığını.

İnsanlar özlerine yakın gördükleri insanlarla birlikte olmak eylimindedir.Lakin öze cok uzak kaldıklarını fark ettiklerinde ,yalnızlıkla bağdaşırlar.Onlara en yakın olan kendi özleri olduğunu anlarlar.Bunu onlara hissettiren tek şey doğadır.Doğaldır saftır,onunla enerjisi birleştikçe ruhunun ve özünün yansımalarını bulur
Bazen de maskelerden ve bu maskelerle kabul görmekten sıkılır ve yine yalnızlığa bürünür.
İnsanın bulmak istediği güç ,yaratım gücüdür . Bununla istediğine kavuşacağını sanır.Unuttuğu ise bu gücü kendi gücü olarak gördüğün de kendi sonunu hazırlar.O gücü yansıtan olduğunu. Bildiğinde güç serbest kalır ve onu bütün hayrına şekillendirir.

Suya bakın güçlüdür,hem de çok güçlüdür. Değişkendir,tatlıdır tuzludur akıcıdır ama sadece su olduğunu bilir.Taşar ,sakinleşir evrenin tüm sırrını saklar ama besler sahip çıkar.O engindir sonsuzdur ve sudur.
O hem her şey olduğunu bilir ,yaratıma faydalı olduğunu beslediğini ,daha bir çok şeydir.Ve sakince özünü yansıtır sadece.
Doğada ki her şey böyledir sadece olur.İnsana ise bunu anlama ve kabullenme gücü verilmiştir.