Ben bir anneyim.
Ben bir kadınım.
Ve hepsinden önce ben bir insanım.
Başkasının acısını yüreğinde hissedebilmek, empati yapabilmek insan olmanın en büyük erdemlerinden biri...
Benim yüreğim yanıyor.
Suruç’ta yitirdiğimiz 32 can için,
Şehit askerimiz için,
Şehit polislerimiz için...
Hepsi için dökülüyor gözyaşlarım kaç gündür…
Ve ben bunun için insanım.
Öyle moralsizim ki bu aralar...
Yalandan gülümsüyorum.
Çünkü içim kan ağlıyor.
Ne haberlere bakabiliyorum çok fazla, ne sosyal medyadaki paylaşımlara…
Çünkü yüreğimi dağlıyor duyduklarım, gördüklerim…
Ne kadar kaçmaya çalışsak da gerçekler kabus olup çöküveriyor üzerimize…
Hangi politikada, hangi ideolojide, hangi dinde ışıl ışıl bakan gençlerimizi parçalamak olabilir ki?
Hangi sistem insan ölümünden beslenir?
Kendimi yitirdiğimiz canların ailesi yerine koyuyorum, gözlerime yaşlar akın ediyor.
Hangi acı evlat acısından da büyük olabilir ki?
Bu yaşanan acılar kaç günde, kaç haftada, kaç ayda, kaç yılda biter ki?
Geçer mi?
İnsanın beşerinde unutmak var.
Geçmez, ama sadece acımız hafifler.
Ailelerin acısı ise ömür boyu sürecektir.
Unutmayacaklarımız arasına çoktan yazıldı bu katliam...
Her şeye rağmen hayat devam edecek.
Yüreğimizde acıyı da, sevinci de biriktirerek...
Güzel günler göreceğiz dostlar...
Öyle umut ediyorum.
Hala bu umudu taşımamız lazım.
Yoksa hayatın bir anlamı da kalmaz, amacı da...
Gün aydın olacak elbet bir gün...
Bize olmasa bile, elbet çocuklarımıza ya da torunlarımıza…
Ama mutlaka olacak.

Bugün de bunlar düştü yüreğimden klavyeme…
Sevgiyle, umutla, dostlukla ve barışla dolu günlere…




SUSMAYACAĞIZ

Susmayacağız
Söylenecek söz bitse de
Koparsalar da çiçeklerimizi
Yüreğimiz yangın yerine dönse de
Kuru bir elveda bile çıkamasa dilimizden
Hayallerimiz paramparça olsa da
Susmayacağız

Bakacağız
Yaşanacak güzel günler var daha
Kapatmayacağız günlüklerimizi
Geri alacağız gülümsemelerimizi
Pimini çekeceğiz acıların
Günlerimiz cehennem olsa da
Susmayacağız

Durmayacağız
Hala seyredilecek gün batımları
Yüreğimizde taptaze umutlar
Ve hala gidilecek yollar var
Haince yıksalar da düşlerimizi
Sarılacak bir can bile kalmasa
Yaşamlarımız tuz buz olsa da
Küllerimizden yeniden doğacağız hep
Ve susmayacağız.

HATİCE NAYIR