Bir arkadaşımız çocuklarınızı şımartın diye söz girdi bugün..
Yeteri kadar..
Gerektiği kadar..
Sevin..
İlgilenin..
Öz güven aşılayın..
Bakın görün ondan sonra..
Nasıl oluyormuş..
Ne yapıyormuş..
Nerelere geliyormuş..
…………………………

Örnekleri var bende..
İki evlat..
Birisi yokluk kıtlık çocuğu..
Diğeri varlık çocuğu..
Muazzam fark var aralarında..
Adeta bir uçurum..
…………………………

Başarıda..
İlişkilerde..
Söz almada, söz söylemede..
Kendisini ifade etmede..
Giyimde kuşamda..
Gezmede tozmada..
………………………….

Bir kere şımartılan çok rahat..
Kendisinden emin..
Güven ve itimat tam..
Oldukça canlı ve atak..
Önüne konulanı hemen kabullenmiyor..
Olayların altında ezilmiyor..
Kendisini her konuda savunuyor..
Böylelikle kimi şeyleri hemen bertaraf ediyor..
…………………………

Büyüğü daha pısırık..
İlk çocuktu..
Tecrübesizdik..
Deneyimsizdik..
Toyduk..
Biraz da imkansızlıklar içinde büyüttük..
Kıstık..
İstediklerini veremedik..
Kapalı..
Çekingen..
İçe dönük..
Zorlanıyor..
Sıkıntı yaşıyor şimdi..
……………………………

O nedenle söylüyorum..
Yaşadığım için..
İki evlat yetiştirdiğim için..
Onların durumlarını gördüğüm için..
…………………………….

Elbette ki bu iş deneme yanılma yoluyla olmuyor..
Yanlışları hataları görerek olmuyor..
Zaman hızla geçiyor,
Bir nesil kaybediliyor..
O nedenle baştan seçim yapmak gerek..
Hangisi daha makbul ise,
Hangisi daha makul ise,
İyi ve muteber ise o yönlü yetiştirmek gerek..
…………………………..

Elbette sınırı bilinerek..
Artısı eksisi gözetilerek..
Ne aşırı şımarık,
Ne de bütünüyle kontrollü..
Ne çekinik pısırık,
Ne de özgüven patlaması yapabilecek bir kişilik..
Sınırları iyi tayin etmek,
Olumlu olumsuz yönlerini iyi ayarlamak gerek..
İpin ucu kaçtı mı düzeltmek zor..
Geri dönüşü zor..
Telafisi zor..



Kemal GÜL
20.06.2015