Özüm özünü sevdi
Gözüm teni görmedi
İçtim aşk şarabını
Dudak kadehe değmedi

__________________





-Aşk nedir? Diye sordu Damla,
akarken Ervanın avuçlarına

-Aşk mı! Diye inledi Erva,
içinde dolaşan suların sarhoşluğunda


Bir süre kendini Damlanın gözlerinde seyretti
ve konuşmasına devam etti:
-Aşk, belki de en zayıf yerinden vurgun yemektir.
Hani, bedenine bin karınca sürüsü dalar ya
damarlarının içinde yürüyen kanındır ya,
kıpır kıpır dolaşır seni
İçine bir kapanırsın ki;
kafesinde çarpan yüreğin ser-azat kuştur misali,
çıkamazsın


-Aşkı bildin mi sen?


-Ah Damla! Aşk lâf değil,
oyun mu, o hiç değil,
var olmanın çözülemeyen kimyası


-İnsan kalabilmenin sihri mi?


-Aşk, vermektir can/ım Damla!
Akıbet pembeye boyanmasa da
hâlden hâle geçmenin mihri hani

-Yorar mı seni?

-Tahammülsüz kılar hani,
eşyaya, kayıp giden zamana
tutunacak bir yanı da yoktur
ve hârlıdır tutunmayı kestirdiğin bir yanı

-Cürümü kadar yer yakar. Oh Erva!




-Aşk, bedel ister Damla!
Ve aşk ümittir,
gece serpilen külden sabah koru devşirmek ki,
oldurur seni.


-Erir günden güne bir yanın öyle mi?


-Bir yanın havaya, bir yanın toprağa karışır.
Ve aşk yitmektir,
kâinata üflenen usarenin içinden
damıtır seni,
kirden, pastan, günahtan
ayandır, aşikârdır


-Cefa mı sefa mı?


-Çile bezirgândır;
aşk, cefa ister
aşk, seferdir
ve, aşk sabır ister


-O’na varış(ın) nerede, nasıl?


-Yoktan vara, azdan çoğa ki
donatır seni.
Yolculuğun en onulmadık yerinde arıtır benliğin safrasını.
Elestten bahta ne düşmüştür,
çöle kuşanmak, ayaza bulanmak,
bir de ölümle ikiz olmak vaciptir.
Gönülde şaklayan kırbaçtır visale uzanan
Aşk, soluk ister


-Aşk evet midir?


-Aşk, cevap ister.
Zihinde beliren her soruya vurgulanır ki,
yaratır seni.
Çileye de belaya da eyvallah,
kargı yârin ellerine yakışır,
acı da tatlı da aynı kaptandır.


-Beyaz da kara da aklın evhamı, Erva!


-Aşk, bilmektir Damla!
On sekiz bin âlemi bir kareye resmetmek ki,
yaşatır insanı.
Hayat sıfırdan başlar şafak sökünce,
hep tazedir dünya, yeni baştan kurulur
ve nabzın dudakları bükülür,
sevinç seğirir.


-Aşkı bildin mi? diye sordu Damla,
akarken Ervanın avuçlarından


-Aşk irfan ister.
Var olmanın çözülemeyen kimyası diye inledi Erva,
içinde dolaşan suların sarhoşluğunda


Aşk irfan ister....