Düşünebilen, yorumlarında hep haklılık olan, talepleri hep munis ve naif, paylaşımcı, tüm cözümlere topluluklarla, insan gruplarıyla ulaşmak isteyen bireylerin içine düştüğü "İKİLEMLER Dİ" bu gün yazdıkların Nazik Gülünay. Yüzde, yüz doğru olduğuna inandığı beklentilerin gerçeklerin tamamen tersinin çıkması gibi.
Kafası çalışan, aklı hep doğruya, hep iyiye, hep güzele çalışan insanları perişan eder bu ikilemler. Doğrunun sadece bir tane, yanlışın sa bin tane, belki de milyonlarca olmasına rağmen, "neden seçer yanlışı bunça insan" diye, kahrolur dürüst ve doğru düşünen. Biri çıkar karşınıza: "Nereden belli senin düşündüğünün , söylediklerinin doğru olduğu" diye dikilir karşınıza. Oysa siz anlardan, yaşamlardan, yanlışlığı bin defa ortaya çıkmış, büyük çoğunluklarca da yanlışlığı, olumsuzluğu zararlılığı kabul edilmiş olanları düşünüyor,ortaya döküyordunuz, gerçeği anlatmaya çalışıyordunuz. işte insanın İkilemlere, umutsuzluk ve moral sarsıntılarına düşmesinin en büyük nedeni böyle başlar. En kötüsü de bunun toplum kesimlerine dalgalar halinde yayılmasıdır. Hiç beklenmeyen büyük yıkıntıların, çatışma ve kargaşaların habercisi olur maalesef böylesin hal ve gidişatlar. Her ne kadar kabul etmesek, söylemeye dilimiz varmasa da biz toplum olarak bu olumsuzluğu yaşıyor durumdayız.

Bu yüzdendir zaman, zaman, "Dünyanın delisi ben miyim yoksa, bunca devasa olumsuzlukları düzeltmeye kalkıyorum, yada niçin bu umut içinde olanların yanındayım? Boş verip kaka ra- kiki ri yaşayan, her şeyi önce kendisi için düşünenler gibi olamıyorum" normal ve doğru düşünen insanın ikilemlere düşmesi. Türkiye toplumu için en korkutucu, en tehlikeli durumun bu olduğunun farkında olmadan bu ülke içine düştüğü korkunç bunalımdan kurtulamaz. Zaman olur, gün gelir; Türk insanı böylesin yönetici ve siyasetçilerle yönetildikçe, şiddetle reddettiğimiz bu günleri bile arar olacaktır. Duyarlı olmalı bu toplumda insan artık. Çünkü varlık ve yoklukla karşı karşıyadır. Geleceğin önü fırtına üreten kapkara bulutlarla kesilmiş, bunu görüp anlamayan insanlar, havadan sudan yaşıyor, her şeyi yanlış ve yarım yapıyor, en kötüsü de gerçek olan doğru olan her şeye sırtını dönüyor, umarsız oluyor sadece anı yaşıyor.

İşin kötüsü bunu ülkemizin, aydını da, cahil'ide aynı ölçüsüz davranışlar içinde yapıyorlar ki insanın bu akıl tutulması karşısında ikilemlere düşüp umutsuz olmaması için bir neden de kalmıyor ortada.

Çok güzel ve düşündüren bu çalışmanız için de sizi içtenlikle kutlayıp selamlıyorum Nazik Gülünay
Kemal Polat