İkimiz de film izlemeyi seviyorduk, en sevdiğim filmleri Bayan K’ya izletmeye karar verdim. Sanırım ilk izlediğimiz filim İsyan’dı, orjınal adı “Equlibrium”. Ütopik bir filmdi, konusu gelecekte geçiyordu,
Sistemi yönetenler, devleti yönetenler, bir ilaç geliştirmişler ve o ülkede yaşayan her yurttaş günün belirli saatinde kendilerine verilen ilacı, boyun bölgelerinden zerk etmek suretiyle almaya zorunluydular. Bu ilaç insanların duygularından arınmalarına yardımcı oluyordu ve hiç kimse mutlu ya da mutsuz değildi. Sistemin istediği bireylerdi. Sevinmiyorlar ya da üzülmüyorlardı. Sadece çalışıyorlardı. Herkes aynı giyiniyordu. Bu ülkede sanatla ve edebiyatla ilgilenmek yasaktı. Sistemin kontrolünü “rahip” adını verdikleri kişiler yönetiyordu ve bu rahipler ilacını almayan birini ya da hissedebilen birisini hemen fark edebilecek yeteneklere sahipti. Ve bu ülkede hissetmenin cezası ölümdü…
Neyse filmi izlemeyenler için gerisini anlatmıyorum, mutlaka izlesinler.
Sana karşı büyük hisler beslemiştim Bayan K, sense İsyan filmindekiler gibi hissiz, duygusuz görünüyordun. Sana olan duygularımdan dolayı benim ruhumu, ölüm cezasına çarptırıyordun.
Çok kez sevgisizliğine isyan ettim, günü gününe değişen duygularına, dalgalı kur gibiydin her an, değişiyordun, değiştiriyordun bizi, bir tek ben değişmiyordum sendeki bu değişimlerin karşısında.
Değişmeyen tek şey ben oluyordum.
Sana olan duygularım değişmiyordu

“Seviyorum, şu an sevmiyorum, senden hoşlanıyorum, artık hoşlanmıyorum, iyi birisin, sen iyi biri değilsin, seninle evlensem çok mutlu olurum biliyorum, biz uygun değiliz…” gibi birbirinin zıttı olan duygu dalgalanmalarınla beni çok yordun, beni çok üzdün, beni çok kırdın, ömrümün dalgalı kuru.

Dalga denizlerde olur, derler ya, dalga sende oldu deniz gözlüm, gözlerinde denize ve güneşe doyduğum. Beni kaç kez öldürdün, sayamadım, seni yaşatmaya adamışken kendimi.

Sen bende ancak bir şiir olarak yaşayacaksın.
Bu seni sakın ola şımartmasın
“Şiir en büyük isyanıdır aşkın.”
Bu sözümü daima hatırlarsın..!

Fırtına da bağırıyorum avazım çıktığı kadar
Ben bağırmasam bu fırtına mı kopar?

En karanlık gecemdin
Gün doğarken sen batıyordun.
2014-İSTANBUL