BENCİLLİK VE BİLGİSİZLİK
Daha dün bir yerlerde insanlar öldü. Sebep mi belirli de diyebilirsiniz. Belirsiz de. Birinin evi basıldı. Silahlar patladı. Ayağından vuruldu bir diğeri. Daha önceki tarihlerde vurulmuş biri yaşama veda etti. Bir doktor öldürüldü.
Herhangi bir yede bombalar patladı. Bir araç diğerini geçmeye çalışırken uçuruma yuvarlandı. Yaralı insanlar oraya buraya savruldu. Gazetelerin birinci, üçüncü sayfalarını doldurdu yine bu kanıksanmış haberler.
Geriye dönüp şöyle insanlık tarihine bakınca şunu diyorsunuz. ”İnsanlık hala bir arpa boyu yol almamış.”
Günümüz insanının avcılık ve toplayıcılıkla yaşamını sürdüren ilkel insandan ne farkı var? Sanırım aradaki makas her geçen gün olumsuz anlamda açılmaya devam ediyor.
Her devirde sormuş insan bunu.
“insanın çokluğunu, insanın azlığını”
Buna dair yazmışlar, çizmişler, kafa yormuşlar. An olmuş şikâyet etmişler an olmuş çözüm yolları aramışlar.
Yüzlerce yıl önce yazılan Kutad gu Bilig adlı eser de bunlardan biri. Kitap insanı mutluluğa götüren yolu anlatıyor. Bu yol,
Doğruluk
Dürüstlük
Bilgelik
Adalet’ten geçiyor.
Doğruluk, dürüstlük, bilgelik ve adalet birey ve toplum yaşamındaki mutluluğun anahtarı olarak gösteriliyor.
Eser Yusuf Has Hacip’in kaleminden. Doğu Karahanlı hükümdarı Tabgaç Uluğ Buğra Kara Han’a sunuluyor. Bu yönüyle düşünüldüğünde “ne duyarlı bir han ve ne yürekli bir aydın”diye geçti aklımdan. Aklımdan geçeni sizler de bilin istedim.
Birkaç asır önce de hakkı kendisine bir türlü teslim edilmeyen Fuzuli’yi dinleyelim kendi kaleminden.
”Selam verdim rüşvet değüldür, deyi almadılar. Hüküm gösterdim, faidesizdir deyi iltifat etmediler.”
İronik bir dille yaşananlar anlatılır Şikâyetname adlı bu ünlü mektupta.
Aşk bir yerinde durur yaşamın
Açlık her yerinde.
Pek çok kişi Fuzuli’yi yazdığı aşk dolu şiirleriyle anımsar. Ancak bunca lirik söyleyişe karşın bu haksızlık öyküsü kişilerin belleğinde daha çok yer etmiştir.
Zaman bir su misali önüne katıp götürüyor, sürüklüyor her şeyi. Zamana direnebilen yegâne şeylerin iyilik, güzellik ve doğruluk olduğunu bilmek ve bu minval üzere hareket etmek gerekiyor.
Konfüçyüs’ü binlerce yıl öncesinden günümüze taşıyan bu. Yunus’u bir dünya ozanı olarak ölümsüzleştiren, Mevlana’yı her dem gönüllerde sultan kılan da bu. Dante’yi, Pastör’ü hafızalarımıza kazıyan da insanlığa büyük katkıları.
Bilgisizlik ve bencillik insanı ve insanlığı kemiren iki büyük düşman. İnsanlar bu iki düşmanı yenebildikleri sürece sevgi ve barış içinde yaşayabilirler.
Yaşamı ve olayları yeterince algılayamamak yanlışlara götürür insanı. İnsan pişmanlıkların rüzgârında savrulur durur. Hep “Ah! Şimdiki aklım olsaydı.” der.
Bencilik de cehalet kadar tehlikelidir. Kendi yaşamında tadacakları hazları her şeyin üstünde tutan insanlar, başkalarının gözyaşı dökmesine neden olurlar. Bir düşünür , “Ne kadar büyük bir evde oturursanız oturun kapladığınız yer cüsseniz kadardır.”
der.
Sevgi,dostluk ve umutla…


Küçük Menderes Gazetesi 01/06/2015

ödemiş