Bezelye
Bu gün bezelye pişirdim anne.Canım sıkılarak ayıkladım o bezelyeleri,kabuklarını hiç üşenmeden tek tek sıyırdım.Baş parmağımın tırnak altı yanmaya başladığında bezelye kabuklarını sıyırmaktan vaz geçip kalan kabukları sıyırmadan çöpe attım.
Hatırlar mısın sen ? bilemem anne!
Senin, o gün pişirdiğin bezelye yemeğini ben büyük bir iştahla akşam yemeğini beklemeden yerken, sen bana “ şimdi yeme akşama yiyeceğiz” diyerek bana kızmıştın.Ben yemekten vaz geçmiştim.Oysa ne kadar lezzetli gelmişti o bezelye yemeği bana.Yanında domates ve taze ekmekle...
Henüz çocuktum o zaman, karnım da çok acıkmıştı. Eminim ki sen haklıydın, ama bende çok açtım.
Biliyor musun anne ? O günün üzerinden uzun çok uzun yıllar geçti.Ben sayısız bezelye pişirdim,sen sayısız bezelye pişirdin ama; hiçbir bezelye yemeği bana o günkü bezelye yemeği kadar lezzetli gelmedi.Ben her bezelye pişirdiğimde yanına mutlaka domates söğüs yaparım,aynı o günkü gibi..ama; o lezzeti hiçbir zaman bulamadım.
Geçen gün oğlumla bir toptancı marketine gittik.Her şey toptan satılıyordu.Devasa büyüklükteki dondurucunun önünden geçerken oğlum:
-Anne ! baksana ne kadar çok bezelye, en az on kiloluktur bunlar. Deyince bezelyelerin olduğu tarafa gittim.On kiloluk torbalar içinde dondurulmuş bezelyeler…senin o gün pişirdiğin bezelyelere bezemiyordu.Aşırı büyük taneler ve eminim ki; lezzetli değildiler.
O günden bu yana çok şey değişti anne!
Baksana anne! Bezelyeler bile değişti, insanlar değişti, sebzeler meyveler değişti, iklim bile değişti.
Ben bile değiştim anne!
Bende değişmeyen tek şey kaldı. Damağımın bir yakasında hala saklı, O günkü bezelyenin tadı…
Bana neden bezelye yemeğini yedirmedin anne?