Gece ötesi yazıları (Aydınlık yüzlüme)- 5. gece



Bu güne kadar Meçhul sevgilime çok kötü, çok encide edici yazılar yazdım. Bütün öfkemi kağıtlara kustum. Bilgisayarın klavyesinde tuşlara basarken sadece aydınlık yüzlümle dövüşmüyor kendimle de savaşıyordum.
Yazmayı bir an bıraktım, Meçhul sevgilimin hiç mi haklı tarafları yoktu. Yaşadığımız olaylar gözümün önünden film şeridi gibi akıp gitmeye başladı. İşin gerçeği nedir biliyor musunuz? Aslında kendisi bilmesin ama yerden göğe kadar haklı idi. Kendi kendime sordum işin açıkçası işin içinden çıkamıyorum. Aynı olayları ben ona değil de Meçhul sevgilim bana yaşatsaydı nasıl bir tepki verirdim bunları tekrar, tekrar düşünmeye gerek yok. Belki de çoktan ortadan kaybolmuş ne hali varsa görsün derdim ama Meçhul sevgilim bunu yapmadı. Aksine üzerime geldi.
Eğer bugün barışmış ileriye güvenle bakabiliyorsak inanın burada benim hiçbir katkım yok. Bu birlikteliğin tek sahibi Meçhul sevgilimdir. Diğerlerine gelince geride hatta bir birimize sıkı sıkıya sarılmamızı sağlayan soluk anılardan başka bir şey değiller.
Öyle değil mi Meçhul sevgilim? Seni sevdim. Ama sen beni, seni sevdiğimden daha çok sevdin. Sakın şımarayım deme ve daha çok sev. Çünkü bu yaşlı adamın her zaman sana ihtiyacı var.
Daha yaşayacağımız mutlu ve güzel günlere omuz omuza, el ele, kucak kucağa ben ve sen yürüyelim.
Dün bugün yarın ve daima sol göğsünün altında atan yüreğin kadar yakınındayım. Kendini yalnız hissettiğin an ellini yüreğinin üzerine koy bir tanem çünkü ben oradayım.
Ruh sevilmeden, ten sevilmez. Ten bedense ruh sensin Meçhul sevgilim.


BEN ve SEN
Meçhul sevgilim.

8 Mayıs 2015/ Cuma.
Saat;23/40