Gece yazıları (Meçhul sevgiliye)19- 20. Gece
Mektup/roman




Odamda bu yazıyı yazdığım masanın tam karşısında buzdolabı var. Ben o dolabın kapısına yazdığım kısa bir yazı bir cümle diyebilirsiniz. Yapıştırmıştım. ‘’Bir hayal uğruna koşanlara ne denirse ben oyum işte hayalperest’’ Koştum yıllarca koştum. Tabi hayalden çıkıp gerçeğe dönüşünceye kadar. Bu koşu öyle kolayca olmadı, çoğu zaman tökezledim sendeledim bazen de düştüm. Yılmadım sonunda başardım. Kendimi Meçhul sevgilime kabul ettirdim. Ama bu demek değil yine beni terk etmeyecek. Çok dikkatli olarak adımlarımı ölçülü ve düzgün atmam gerektiğinin de bilincindeyim.
Çok zor bir kadın (diyeceksiniz ki hangi kadın kolay, siz de haklısınız) Hani zor kadın derler ya öyle biri. Beni benim onu sevdiğimden kat, kat çok seviyor. Ve her şeyin iyisine layık. Birbirimizi seviyoruz bu ortak sevgi olmasaydı yıllardır devam etmezdi.
Kavgalar, yazışmalar, bağırıp çağırmalar ise bu yaşamın tuzu biberi oldu. İnşallah Allah’tan tek dileğim bundan sonra he şey iyi olur ve ben Meçhul sevgilinin gazabına uğramam.
Öyle değil mi Meçhul Sevgilim?
Not;
Artık bu yazı dizisinin yavaş, yavaş sonlarına yaklaşıyoruz. Yani bir yerde nokta koymak lazım. Ama Meçhul sevgilime olan aşkımın hiçbir zaman sonu olmayacak. Biz ölünceye kadar birbirimizi seveceğiz. Hani derler ya ölüm bizi ayırıncaya kadar.
Aslında ölüm bile bizi ayıramayacak belki başka yerlerde yakalayacak ama

Aynı günde
Aynı saatte
Aynı dakikada
Kim bilebilir ki?
Eğer böyle olmazsa mutlaka ahrette buluşacağız.

06.04.2015/Pazartesi
Saat; 20/00