Gece yazıları (Meçhul sevgiliye)-14. Gece


Günaydın aydınlık yüzlü Meçhul sevgilim. Günaydın. Gecenin ileri saatlerinden Aydınlığımı gönderiyorum sana. Gönlün aydınlık olsun. Zorlu sıkıntılı geçen son günlerimden sonra bu gün içimi inanamadığım bir huzur kapladı. Bir rahatlama oldu vücudumda. Sanki ayaklarım yerden kesilmiş, bembeyaz bir martı ile gökyüzünde uçuyorum. Başımı çevirip bakınca yanı başımdaki martı sen olmuşsun. Şaşkınlıkla gözlerimi ovuşturdum Bir daha baktım Yanı başımda martı değil sen vardın. Yaşadığım şu son saatlerimi Huzurlu ve mutlu kılan sendin Meçhul sevgilim.
O kadar rahat ki başım dükkandan çıkarken Mario Simmel’in ‘’ Bırakın İnsanlar Yaşasın ‘’ isimli kitabını okumak için eve getirdim. Daha evvel geçirmiş olduğum şeker komasından sonra on sayfayı bir arada okuyamayan ben, yüz sayfayı okuduktan sonra farkına vardım. Bu benim için yaşanması zor olan harika bir olaydı Meçhul sevgilim.
Hem de üç işi, hayır dört işi bir arada yaptım. Televizyonda dizi dinledim, kitabımı okudum, çayımı içtim en önemlisi de bunları yaparken seni düşündüm. Sana kendimde yeni fark ettiğim bir noktayı da yazmadan edemeyeceğim. Seni düşünürken, yaşadıklarımızı hayal ederken ruhum dinleniyor, vücudum gevşiyor ve ben rahatlıyorum. Yani kısaca sen benim aynı zamanda doktorumsunda Aydınlık yüzlü sevgilim.
Not; Bu gece senden hiç bahsetmedim sadece kendimi yazdım. Sevgilim.
Kızmadın ya?

30.03.2015/Pazartesi
Saat; 23/50