Artık vuku bulmayacağına inandığım bir doğa olayısın…Bir bana göründün,şahitliğimi alıp geldiğin gibi gittin…Oysa varlığını ispat etseydin seni daha çok severdim…

Yazmaya utandığım en gerçek yalanımsın…Bazı insanlar tutamayacaklarını bile bile söz verip dururken sen bir köşede,tüm zarafetinle,zaten dile getirilmeyecek olan safî gerçeği kamufle etmekteydin…Sırf bu yüzden seni herkesten fazla severdim…

“Hiç yaşanmamış çocukluk” teşhisimdin…Oysa ben hep çocuk kaldım.Koca koca insanların arasında varla yok gibiydim.Arada bir canımın ne istediği soruldu,ben de hep en sevdiğimi söyledim…Bu isteğimi,elime ederini sıkıştırarak değil kendi ellerinle getirseydin belki büyümeyi isteyebilirdim…

Kayıplarımın en büyüğüsün…Yerini doldurmak istemeyeceğim.Boşlukları severim bilirsin.Ne de olsa seni de boş olan kalbimi doldurmak için sevmiştim.

Kurtaramam ben kendimi bu kararlı karanlıktan.Yapamadığımdan değil,yapmak istemediğimden de… Sadece henüz vaktin gelmediğini düşündüğümden.Zaman demişken…Akıp gidiyor derler ya,ben seni tersine akan zaman gibi severdim…

Neden ağlamıyorsun dediler bir süre…Şimdiyse ota boka akan suları,ağlıyorum saymıyorlar.Sana sebep değildi hiçbir damla ama senin yüzünden akmasını,senin sayende dinmesini dilerdim.Seni,en kabul görmeyen dileklerime “Amin” dercesine severdim…

Ölümsüzlüğü arattın bana.Çünkü ben,sen hiç ölme istedim…Engeller çıktı evet.Ama sen bilmezsin,en güzeli ben seni,öleceğini ve öleceğimi bilerek severdim.Ne bilirdim,sen ve ben hayattayken ölümsüzlükten vazgeçeceğim…

Şaka yapıyorum sandın…Ben seni,sadakatten öte bir kabullenişle severdim.Ciddi miyim değil miyim anlaman güç artık.Ama elimde olsa,ne anladıysan onu yıkmak isterdim.Ne düşündüğümü merak edip dur diye değil,düşünmekten bile korktuklarımın beni nasıl yaktığını görmeni dilerdim…

Ahmak değilim ben!Sadece körüm…Sahip değilim ben!Sadece bakıyorum…Taş değilim ben!Canım acıyorsa inliyorum…

Yalancı değilim ben!Sadece beni sev diye bahaneler buluyorum…Ben seni,görmeyi beceremediğim rüyalara, bir hayal olup solma diye sokmayacak kadar çok severdim…

Sizi severdim…Oyun oynamayı da seviyorum evet…Ama ben sizi,oynamaktan sıkılacağım oyuncaklar arasında kalmayın diye,yan yana koyarak sevdim…Onca zaman birbirinizle oynamayın,beni de katın demedim hiç. Ama ben sizi,beni eğlendiriyorsunuz diye değil,benimleyken mutlu olduğunuzu düşündüğüm için severdim…

…

Ben böyleyim işte…Çalarım, kandırır,basitleştiririm…Ama yine de sevmeyi iyi bilirim.Ben seni,beni seveceğini bilsem,her şeyi göze alarak değil bunu sana hissettirmeden severdim…

Ben seni,canım bu kadar acımasa,buraya kadar değil,çok iyi gördüğüm halde uzak sanılan “sonsuz”a kadar severdim…



sam1sara.wordpress.com/