Alman şairi, hikaye ve deneme yazarı Paul Alvardes 1897 yılında Salzburg’da doğdu.Yazar Birinci Dünya Savaşı patlak verince, Alman militarizminin propagandasına kapılıp gönüllü olarak Alman ordusuna katılmıştır. Bu arada cephe revirlerinde hastabakıcılık da yapan Alvardes,1920 yıllarında yayınladığı ve konularını hemen daima savaştan ve savaşın yol açtığı felaketlerden alan şiir ve hikayeleriyle dikkati çelmiştir. Ama yazar, asıl dünya çapındaki ününü, 1929 yılında yayınladığı Islıkçılar Koğuşu adlı uzun hikayesine borçludur. Bu yapıtında Alvardes, boğazlarından yaralanmış üç Alman ve bir İngiliz askerinin ortak yaşantılarını dile getirmektedir. Dört yaralı aynı koğuşa alınmışlar aynı zamanda ameliyat edilmişlerdir. Gırtlaklarındaki yaralar yeni et parçaları hızla sürmüş ve dördü içinde soluksuzluktan boğulma tehlikesi ortaya çıkmıştır. Bunun üzerine doktorlar, dört askerin boğazına birer boru yerleştirerek solunum olanağı yaratma yoluna giderler. Ama kahramanlarımız için artık konuşmak diye bir şey yoktur. İşte bu durum karşısında içlerinden biri, Benjamin, soluma borusunu bir şifre gibi kullanmağa dayanan yeni bir ’’konuşma’’ ,daha doğrusu ’’duygu ve düşüncelerini ıslıkla aktarma’’ tarzı icat edilecektir. Yapıtta, bu dört insan arasında, tüm milliyet ve sosyal sınıf farklarının ötesinde böylece başlayan derin dostluk büyük bir ustalıkla dile getirilmiştir. Savaş içinde dile getirmiş olduğu deneylerden dolayı, hayata ve insanlara değişik bir açıdan bakmayı huy edinmiş olan yazar, daha sonraki yapıtlarında, kendi iç dünyasında ve öteki insanların duygu ve düşüncelerinde ortaya çıkan köklü değişiklikleri işlemiştir