Kutsal ahit sandığı
Kutsanmış eşyaların her birinin bir tarafa atıldığı bir odayı tavaf eder gibiyim bir tanem. Yastıkta bırakmış olduğun baş izine hasetle bakıyorum. Seni başını koyduğun yastıktan kıskanıyorum. Ellerime engel olamıyorum. Huşu içinde okşarken başının izini ruhumu doyuruyorum.
Ah M.ç.. Bu oda bu eşyalar giydiğin gecelik çorapların ve yatağının ayak ucundaki biri ters dönmüş terliklerin. Sabaha kadar bana aitsini. O kadar zenginim ki o kadar olsun. Yüreğimin atışlarına gücüm yetişmiyor korkuyorum. Eşyalarını koyduğun dolabın kapağına dokunamıyorum. Bir kadının odasında kendine has sırrı çözemiyorum. Yavaş, yavaş gecenin karanlığı yerini fecrin aydınlığına bırakıyor. Başımı yastıkta bırakmış olduğun çukura koyuyorum. Hep derdin uyurken bir elim yastığın altında. Bir an örtüyü bacaklarının arasına sıkıştırıyorsun. Sen oluyorum seni okşuyorum. Beni uyarıyorsun. Dur bir tanem yapma çok oluyorsun.
Bu oda benim için sonsuza kadar bir mabet ve ben sonsuza kadar bu mabedin bekçisiyim
Bu benim için gerçekleşmesini istediğim bir hayaldi ama olmadı. Ve uyandım parça, parça olmuş bir şekilde.
2015/Şubat
T.A.P