Ben Çocuğum...
Hepinizden biraz daha insanım aslında, menfaat kokmaz ellerim, sevgilerim çıkarsızdır çünkü çocuğum ben...
Her günün başlangıcı kuş cıvıltıları kadar güzeldir sevincim, Her çiçeğe tomurcuğum bazen gül’erim güller kıskanır,
bazen de sustum mu lal’e döner lalelerim…

Ben birazda safımdır, nefretle kirletmem hayallerimi, yağmur damlalarında yıkarım umutlarımı, hayallerimi,
birazda bir heykelin hamuruyum aslında, ellerinizdeyim, sevgi de sizsiniz, nefrette sizsiniz.
Bana şiddeti değil sevgiyi, hayata yaşama saygıyı doğaya değer vermeyi öğretin, benim hiçbir günahım yok kar tanesiyim,
sevdalara yavaş yavaş düşerim.

Ben biraz da ırmağım aslında, nereden dökülürsem döküleyim, hep sevgiye akarım, eren bahçesinde bülbülümdür,
sevgi denizinde dümenim

Ben çocuğum...
Her tomurcukta saf bir kokuyum , her çiçek benim kokumdur, sevda tüterim, özlemlerimde vardır kazanlarda
kaynar dururum, düşlerde bitmeyen umutlarım da vardır. İrem bahçelerinin dikensiz yollarda
yürür dururum.

Ben çocuğum…
Ruhumu bedenimi kirletmeyin, ben geleceğinizim, ben umudunuzum, şiddet değil nefret değil, sevgiyi verin bana her
bir dalı kırmak yerine, sulamayı, ne bir kediyi ne de bir köpeği tüm yaşamı korumayı her canlının yaşam bütünlüğünü
korumayı öğretin.

Ben çocuğum…
Durun lütfen adımlarınız kan nefret kokuyor, topraklarımı kirletmeyin, yollarımda durmayın, sevgi dolu değerli
bir uzun yoldayım, insan gibi insan olmak için tek başıma yolcuyum....

Nevin KORKMAZ

17/02/2015