pc yi açarken aklımda cumartesi sabahı caddenin köşesindeki kadını seyrettiğim..
acele giden kızlarca, elinden tutulmuşlarca; birilerinin birşeyler sorup gittiğini anlatacaktım..

hikayem şöyle devam edecekti..
çok yaşlı kadın demetlediği ıspanak ve afyon(yeşil haşhaş) için
"-demedi 2 lira" deyince de herkes çekip gidiyordu..
bir kağıt para, bir de metal 1.-TL. verip
"-anacığım pahalı diyorsun" dedim
"bu gün pazar var, bunların kilosu bu para" diye uzattım..
verdiğim paraları iki elinde tutarak
"-ben sana üste ne vereceğim" ya da
"sen ne alıyorsun" der gibi; poşete koymadan elimde tuttuğum 3 demete baktı.

belli ki parayı tanımıyor, neyi kaça sattığını da bilmiyordu
"bak bu beş lira.. bir de bu altı etti
iki lira afyon..
ikişerden 4 lira da ıspanak"

memnun “-tamam” dedi..

onun yerinde olan değil..
daha genç olanlar, eli ayağı tutanlar,
okuma yazma olarak bile bu devlete masrafı olmadan yaşlanmış bir insan, sevgililer günündesabah-sabah..

yaklaşık 90’larında
elleri üşümüş, pembe
yüzü güleç, pırıl pırıl hem de
görüp görmediğinden de emin değilim aslında
önemli mi?
dilenmeyi ar eden biri olduğu belli..


*
iki ay önce de böylesi bir mutluluk yaşamıştım..

pazar girişindeki Yeşilyayla köyünden bir anacık’ın bana ilkel pazarlama tekniğini yemiş, nesi var nesi yoksa kakalamasından memnun ayrılmıştım.. (bu ifade dışarıdan bakanların ifadesi olmalı idi, benim değil..)

daha küçük bir poşete önce saman koydu (40 yıl önce) ebem de pazara yumurta koyacağında sepete böyle yerleştirirdi..
o bir yumurta daha koydu güya ikram..
(evde görecektim ki daha ucuza bunların iki katından büyük idi önceden alınmış olanlar)

yer elmaları da pek güzelmiş, yarım kilo kime yetermiş.. kuru bamya, acı biber, bulgur, tarhana, ceviz, inar eğşisi..
pazarlık etmiş olmak adına yarı hep fiyatını verdim.. kabul etti, o hepsine gene ikram etti, öderken ben kilo parasına yarım kilo aldım,

ah bu dilenmek aklına gelmeyen insanlar.. İnsan gibi insanlar..

eşime selamla, tarif etti ne nasıl pişer,
ben de amcayı sordum..
“öte tarafa getdi” demedi şükür.
"amcan at üstünde gezeridi" dedi
anladım ki hala sevgililer..

ne 14 şubattan haberleri var,
ne günü birlik çiçeklere boğulmamışlar..
amcanın sağ olup-olmadığından da emin değilim..

kuşlar dedin ya
ben bunu anlatacaktım
anlattım gardaş



bu yazıyı yayınlayayım artık..
teşekkürler Güzel İnsan Nazik kardeş



Sevgili Glenay’a teşekkürler



.