Geçenlerde bir arkadaşım arıyor..
Telefonda görüşüyoruz..
Hal hatır ediyoruz..
Eskilere gidiyor,
Ne var ne yok karıştırıyoruz..
Eski defterleri açıyoruz..
………………………

Mehmet..
Uçlarda gezen birisi..
Kimseye benzemeyen kendine özel..
Kemal bilir misin benim için o yıllarda para hedefti diyor..
Yani öğrencilikte..
Talabeyken..
Hayata yeni hazırlanırken..
Henüz baba parası yerken..
………………………..

Amaç paraydı ve nasıl edineceğimi düşünürdüm hep diyor..
Hangi yolla..
Kolayından mı yoksa zorla mı?
Çalışarak mı yoksa hazıra konarak mı?
Hangi metotla hangi formülle?
…………………………

Düzeltme gereği duyuyorum..
Boşlukta bulunmuştur,
Ağzından bir anda çıkmıştır,
İstemeyerek söylemiştir diye düşünüyorum..
………………………….

Yanlışın var Mehmet diyorum..
Senin için para amaç değil olsa olsa araçtır diyorum..
…………………………

Yok yok diyor..
Tam söylediğim gibi..
Tereddütsüz..
Şek şüphe yok hiç bunda doğrudan amaçtı diyor..

…………………………

Mehmet bu..
Tarzı bu üslubu bu..
Sakınmıyor hiç..
Kaçınmıyor..
Söyleyeceğini açık yüreklilikle direk söylüyor..
Lafı eğip bükmüyor..
Dolandırmıyor..
…………………………..

Sonunda buldum diyor..
Muradıma erdim,
Kavuştum..
Ama bir şey söyleyeyim mi sana diyor..
Hiç önemi yokmuş,
Kıymetsiz,
Ehemmiyetsizmiş diyor..
………………………….

Mehmet bu..
Farkı bu işte..
Özel biraz..
Az değil hem de çok özel..



Kemal GÜL
10.02.2015