Süpersin Nermin Hanım...

Çok iyi bir ilk sondu. Kalemine sağlık. Alkışlarımla Tebrik ederim.

O zaman joker hakkınızı kullanın Bedri Bey.

Kâmil Efendi ona da razıdır.

Sağ olun Hocam.

Şımarmayı bir bilebilsem, inanın bu sözünüz üzerine şımarırdım.

Fakat size işin gerçeğini söylemek isterim. Mesele KIRMIZILININ ilk sonu falan değil.

Mesele: Okurlarımızın okudukları konulara hakimiyetleri...!

I. Bölüm,
II.Bölüm,
III.Bölüm diye yazılar yazıyoruz. Bizler yazıyoruz ama okurlar okuyor mu?



İşte ilk son bu yüzdendi. Yoksa yazımda E-Robotun kanını da kullanırım ben, siz merak etmeyin :)


Teşekkürlerimle.

Aman hocam ne haddime sizden gelecek sonu merakla beklemeye devam etmek isterim

Saygı sevgilerimle

İyi bir Ustadan, iyi bir ilk son bekliyorum.

Hadi bakalım Sn. Bingöl.


Teşekkürlerimle.

Bu düşünceler gayet güzeldi Denizce.

En çok da, gaipten gelen sesler güzeldi... Kâmil Efendi boşu boşuna o tarafa bakmadı demek ki.

Teşekkür ederim.

Komutan, sizin gibi usta bir kalemden de bir kaç satır lütfen.

Kâmil Efendi nereye doğru gitti acaba ve neden?

Tutkum oldun kıymetlim asla olmaz :))


Olsa sizi kırmam :)))


Seviyom yüreğini,

Lütfen...

İlk son sizlerden olsun Nurcan Hanım.

Okudum, ama ben sonunu da sizin kaleminizden okumak isterim,saygımla,sevgimle.

Sonu önce sizlerden gelecek, sonra benden.

Alttaki yazıyı okumadın sanırım ;)

bu gün yazmaya fırsatım olmadı
inşallah sabah yazmayı düşünüyorum

Son bölüm hazır zaten Ayşe Sultan.

Ancak küçük bir deneme bu.
Okurların gönlünden geçen, öykünün gidişatının olmasını düşündükleri yerle, varacağı yerin tahmini.

Yazının güzel olması, uzun veya kısa olması hiç önemli değil.

Kamil Efendinin tahmin ettiği yer, hanımının konaktan ayrılırken gitmek istediğini söylediği yerdi: Adanın öbür ucu...
Kamil efendi kendi kendine kızarak, "Ah, Kamil, ah! Büyük bey yerden göğe haklı, bunadın sen, bunadın!" diye söylendi. "Dağ bayır, yağmur çamur dolaştırıp büyük beyi sinirlendirmeden hanımının buraya gelmek istediğini hatırlasaydın ya!..."
Büyük bey onun kendi kendine söylendiğini fark ederek, "seninle konağa dö ünce hesaplaşacağız!" diye söylenerek yanından geçip gelini Sevdiye'ye doğru seğirtti.
Sevdiye, yağmur ve fırtına şiddetlendiği zaman, bir saatten fazla bir süre Kamil efendinin dönmesini beklemişti. O ise, bir türlü dönmek bilmiyordu.
Oysa vakti kısıtlıydı ve bir an önce adanın öbür yakasında olması gerekiyordu.
Tahammülünü tükettiği anda kararını verdi. Önünde olsa olsa yarım saatlik bir yol kalmıştı ve bunu kendi başına da aşabilirdi.
Kırmızılı olmasaydı kesinlikle aşamayacağı pek çok zorluğu onun iç güdüsel kahramanlıklarıyla
aşabildi.
Tarih: 15 Ocak 2015 ve saat 00:00' dı. Ulaştığı mezar taşındaki ölüm tarihi ise 15 Ocak 2000 ve saat:00:00'da
"Şükürler olsun ki, bu yıl da tam zamanında mezarın başındayım Kemal'im; fatihanı geciktirmeden okuyabileceğim," dedi.
Duasını henüz bitirmişti ki, hemen arkasında kayınbabasının o riyakar sesi tınladı:
"Sevdiye! Sevgili gelinim! Tanrıma şükürler olsun ki, sana sağ salim ulaşabildik!"
Sevdiye ise onun kadar heyecanlı değildi. "Ne oldu ki, bu heyecanınız neden böyle ki?" diye söylenerek karşıladı kayınbabasını.
Evey, heyecanlanmayı gerektirecek hiç bir şey yoktu.

kemnur, en alttaki yazıyı okur musunuz lütfen :)