(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Olay sanırım yetmişli yıllarda geçiyor. Bütün kavgalara, ölümlere karşın düşünen, başaran bir nesildi yetişen. Aynı zamanda da yok olan, yok edilen bir nesil...
Bu konuyu onlarca yıldır düşünürüm, okurum, kritiğini yaparım; ama sonuca varamam. Tek bir sonuç biliyorum; şu an bu ülke,yine o nesildeki okuyan, düşünen insanlarına borçlu her şeye rağmen batmamayı.
Hemen belirteyim; yakın tarihe ait o yıllardan tek benimseyemediğim kaba güçtür. Aynı silahın nasıl oluyor da bir o tarafta bir bu tarafta ölüm kustuğuna, o yıllarda ve sonradan belki kafa yoruluyordu da şimdiki kadar net bilinemiyordu.
SİZÖLÜMÜYLE CEVAP VEREYİM:E YAZMIŞ OLDUĞUM BİR ŞİİRİMİN BİR B
Eş değerli çocuklarıydık kenar mahallelerin, Benzer korkularımız vardı hayata dair, ortak düşmanımız EMPERYALİZMDŞ ya, bilemezdik. Kimimiz Karl Marks’ı okurduk, Kimimiz dokuz ışık dokuz doktrini… Bir dönem birbirimizle dalaşırdık, Emperyalizmin oyuncağı olurduk. Bir dönem aynı sevdaların peşinde; “Avrupa, Avrupa, duy sesimizi, Bu gelen Türklerin ayak sesleri!” Diye haykırarak inletirdik ortalığı. Aynı olmasa da hayallerimiz, Biz hepimiz aynı kenar mahallelerin Eş değerli çocuklarıydık…
Hayatın hiç unutulmayacak yanı... Eğer ben bunları kaleme almaya kalksam, sanırım kocaman bir romanım olur. Bacak kadar boyumla nasıl bütün sınıfı okulun çatısına çıkartıp, kekeme öğretmene Nisan 1 şakası yaptırdım, nasıl çatı çöktü adamın kafasına. Nasıl 45 yaşına kadar dili kekeme olan adam, bir anda normal konuşmaya başladı. Nasıl beni okuldan kovdular? Hoca nasıl peşimden geldi, o giderse bir daha konuşamam diye... Zor bir hayat kemnur, zor... Ah ah...!
Hele çok iyi bir öğrenciyken nasıl sınıfta kaldım. Sebebini benden başka kimse bilmedi. Eğer sınıfımı geçseydim, kulağı duymayan arkadaşım nasıl derslerinde başarılı olurdu ki? "Onu yanıma oturttum. Sınavlarda ben yazdım, o baktı, ben yazdım o baktı... Yine de olmadı...
Yıllar sonra çıktı işitme aleti denilen cihaz. O zaman da ben çoktan okulumu bitirip ona el sallamış oldum.
Çocukluk böyle bir şeydi; tıpkı pamuk şeker gibi. Ne kadar uğraşsan eriyip gitti.
Bunarı biraz da çocuklara kalması için yazıyorum, bence aynı maksatla siz de yazmalısınız. O usta kaleminiz eminim ki, harika bir roman çıkartacak ortaya...SAYGIYLA
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz