Biri Kâmil Efendiye hayatının en kötü gecesi hangisi diye sorsa, ne derdi acaba?

"Yağmurun sesi ile kalabalığın sesinin birbirine karıştığı başka hangi gece vardı ki?" Daha neden soruyorsunuz mu diyecekti? Tabi; bir de kendi gözyaşlarının...

-Sevdiye Hanıııımmm, Kırmızılı neredesiniz?
-Ne bağırıyorsun, şaşkın adam. Şimdi bağıracağına, o zaman akıllı olsaydın da gittiğin yeri bilseydin.
-Yapmayın baba. Adam bizlere karşı zaten mahçup, zaten üzgün. Bir de bizler böyle bağırırsak!...
-Ne yapalım oğlum, tutup ellerinden mi öpsem, sağ ol Kâmil Efendi gelinimi yolda kaybettiğin için Allah senden razı olsun mu? Desem. Önüne bak da yürü sen, yoksa bu gece vakti onun yüzünden üstü çamur dolu kuyunun birine düşeriz de kimseciklerin haberi bile olmaz.

-Buralarda kuyu olmaz Beyim.
-Çok biliyor ya, o yüzden bu saatlerde buralardayız.
-Yapmayın Efendim, inanın elimden gelse...
-Ne elinden gelse Kâmil, ne elinden gelse?
-Sizi sırtımda taşırım Efendim.
-Git oradan, sizleri yıllarca sırtımızda taşıdık da ne oldu? Hal bu işte.
-Öyle demeyin Efendim, biz çalıştık sadece konağınızda.
-Eee, yürü be adam. Çalışmış mış, nasıl çalışmaksa bu.

Yürüdü Kâmil Efendi...
Kırmızılı’da yürürdü böyle, yürü denildiği zaman. Tek fark, yürümesini hatırlaması için sırtına kamçı ile vurmasıydı.

"Kamçı ile." Kamçının dil ile söylenmiş şekli daha çok acıtıyordu, bunu bilmiyordu ki Kırmızılı.
Yağmur iyiden iyiye bastırdı, adanın ne tarafına gideceklerini bilemeyen grubun ellerindeki gaz lambalarının içindeki gazın bitme telaşı almıştı bu defa da.

-Baba, senin elindeki lambayı söndürelim. Sadece benim elimdeki ile idare edelim, yoksa karanlıkta kalabiliriz.
-Nedenmiş o, sen elindeki lambayı söndür. Ben karanlıkta yürüyemem.
-Ama baba, benim peşimden gelen onlarca insan var.
-Benim adımlarımdan başka kimsenin adımlarını düşünecek halim yok. Kim nasıl yürürse yürüsün, dikkat etsinler.
-Karanlıkta kalırsa, hepimizin adımları kalacak baba.
-Çok konuşuyorsun oğlum. Yürü hadi.

Bu yol onları nereye götürüyordu...
Kâmil Efendi dönüp ardına doğru baktı. Elini cebine attı, Kırmızılının yeni nalları cebindeydi. Sıkıca tuttu. "Senin canının acısı bizi oraya getirecektir biliyorum Kırmızılı. Ne olur beni utandırma."

-Büyük Bey, Büyük Bey burada bir şey var.
-Hayırdır...
-Boş bir fayton Efendim.

öyküsatıcısı/Davi 2015

Paylaş:

2 Beğeni

(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yazarın Önceki Yazısı Yazarın Sonraki Yazısı

Yazıyı Değerlendirin

Kırmızılı ıı. Yazısına Yorum Yap

Okuduğunuz Kırmızılı ıı. yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

KIRMIZILI II. yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Kalimera., @kalimera-

15.1.2015 20:24:00

Bak şimdi
mahkûm ettin okuyucuyu, tam da yerinde keserek. Dizi filmleri aratmıyorsun.:)

Çok güzel Davim, devamm.

Denizce, @denizce

15.1.2015 10:58:42

ne demek belki III. bölümü de yazabilirim ya :))

biz burada merakla bekleyelim öyle mi.?

zaten ilk bölümde atın gözlerini görünce kaçmıştım yazıdan...

hadi çok bekletme lütfen...

:)

sevgimle...

tacettin yıldırım, @tacettinyildirim

14.1.2015 20:52:11

"Kamçı ile." Kamçının dil ile söylenmiş şekli daha çok acıtıyordu, bunu bilmiyordu ki Kırmızılı. nilgün benden önce yakalamış ballı cümleyi........
Kâmil Efendi dönüp ardına doğru baktı. Elini cebine attı, Kırmızılının yeni nalları cebindeydi. Sıkıca tuttu. "Senin canının acısı bizi oraya getirecektir biliyorum Kırmızılı. Ne olur beni utandırma."

buda işin özüydü....sen var ya sen çok güzellikler sunuyorsun da bizler okumayı becerebiliyor muyuz davi......saygılarımla

Kemnur, @kemnur

14.1.2015 20:46:55

"EY...VAH!" diyerekten bir sonraki bölümün beklentisine girdim. Detaylı yorumum finalde... SAYGIYLA

UÇUK, @ucuk

14.1.2015 10:22:00

Kesinlikle okuyacağım bir roman olurdu, o tadı fazlasıylan veriyor, saygımla,sevgimle.

Bir tutam hayat, @birtutamhayat

14.1.2015 09:09:51

Baba,
çok bencil miydi?
Ya da, öfkeden miydi bu sevimsiz hareketlerinin nedeni?
Sevimsizdi.

Yine kısa, ama gerçekten çok içe sinen bir yazı.
Kendinizi de, o karanlıkta, o grubun içerisinde buluveriyorsunuz anında.
Siyah zemin geceyi,
beyaz yazı da, soluk fener ışıklarını simgeledi sanki.
İçimde güzel duygu esintileri var.
Mutlu bitecek gibi geliyor hikaye.

Bedri Tokul, @bedri-tokul

14.1.2015 08:49:42

Bayılıyorum böyle uygulamalara...
Okuyan herkes kendince devam ettirir öyküyü. Ancak; öyle bir sonuçla karşılaşırsın ki, şaşırıp kalırsın.
Ustalıkta oradadır zaten...
Devam usta devam...

SELAMLARIMLA...

Billur T. Phelps, @billurt-phelps

14.1.2015 02:24:55

Of!! Tam yerinde kestin hakikaten..

Bekleyeceyiz mecbur!!!!!!!!!!!!!

Ağyar, @agyar

13.1.2015 23:11:19

10 puan verdi

“Ada” denilince aklıma Kınalı, Burgaz, Heybeli geliyor ne hikmetse… Muhacirliğe çıkmanın köyden kente göç sayılmadığı zamanlarda taa Trabzon’dan gelip Adalara yerleşmiş hatırı sayılır hısım akrabanın sayesinde az buçuktan biraz fazla bilirim adaları. O yüzden olsa gerek beynim öyküdeki hadiseyi hep buralarda canlandırıyor zihnimde.

Epeydir (bayağıca) adalara gittiğim yok. Eskiden gittiğimizde (artık o gün hangisine gitmişsek cümbür cemaat ) hep yayan tavaf ederdik ada(ları)yı. Hani karış karış dersem abartmış olacağım. Faytona binmek tuzluya mal olduğu için değil sırf spor olsun diye(vallayi bak). Öyle ki orman içlerine salınmış atlar piknik erzaklarımıza ortak olurdu da hayvan sevgimizden ses etmezdik :-)

Aradan geçen bunca zamana rağmen, en son gittiğimde 83 yılıydı galiba (yuh olsun ayıp beni -1-) yinede bir çok yer aklımda. Bu yüzden öğretmen hanımla Kırmızılıyı başarına kötü bir şey gelmeden şıp diye buluyorum.

Hiç öyle şey olur mu, benimkide iş mi allasen, Kıbrıs da adaaa Avustralya da ada.

Öyküsünden öykücüsünün belli olduğu nadir öykücülerdensin(iz)
Hani derler ya altında imzası olmasa bile :-)

Tebrikler, selamlar, saygılar (her iki bölüm için ayrı ayrı) 