Çin’den veriliyor görüntü..
Karşıdan karşıya geçmeye çalışan bir çocuk hızla gelmekte olan bir aracın altına giriveriyor..
Gören herkes dona kalıyor..
Saniyeler geçmek bilmiyor..
Zaman ilerlemiyor duruyor adeta..
Anne baba kenarda bir mucize bekliyor..
Öldürmeyen Allah öldürmüyor ve beklenen o mucize gerçekleşiyor..
Araç ilerliyor ve çocuk altından sapasağlam çıkıyor..
Kansız yarasız beresiz..
Sıyrıksız..
Yara mara almadan..
Kimse inanamıyor..
Herkes şaşkın..
Çok şükür diyoruz biz..
Çok şükür ki hayatta bu çocuk diyoruz..
Seviniyoruz..
Fersah fersah uzakta olan insanlar olarak..
Tanımayan,
Hiçbir yakınlığı olmayan insanlar olarak..
…………………………

Geçmişe götürüyor bu konu beni..
Çok eskilere..
Yıllar öncesine..
Hatırlamam..
Anlatılanlardan sadece..
Amcalarımdan biri..
Küçük falan değil..
Ufak mufak birisi değil..
Nerdeyse iki metrelik, yüz yirmi okkalık..
……………………………

Trafik yok..
Yoldan gelen geçen araç yok..
Hernasılsa bir kazaya maruz kalıyor..
O dev adam otobüsün altına giriyor işte..
Hayatta değil şimdi..
Sağken dinliyoruz..
Altına düştüm ama öldüm öleceğim diye bekliyorum diyor..
Çok şey geçti bir anda zihnimden diyor..
Tekerleğin altında kalır ezilir miyim,
Araya sıkışır ölür gider miyim,
Ömür buraya kadarmış..
Çocuklar henüz küçük ne yaparlar bensiz..
Neler neler düşündüm o kısacık anda diyor..
……………………………

Soruyoruz küçüğüz ya..
Amca peki ölmedin mi diyoruz..
Akıl erdiremiyoruz ya..
Oğlum ölsem burda olur muydum diyor..
Sizinle konuşur muyum..
Bakın işte aranızdayım diyor..
……………………………

Evet amcam aramızdaydı..
Bir mucize gerçekleşmiş ve otobüsün altından sağ çıkmıştı..
Korumuştu onu yaradan..
Vadesi yetmemişti..
Yaşayacaktı..
Daha yiyecek ekmeği içecek suyu vardı dünyada anlaşılan..





Kemal GÜL
03.01.2015