Bilinen baba değil..
Başka bir baba..
Ne soy,ne boy,ne de kan bağı olan baba..
Manevi olan da değil...
Bu baba başka baba..
…………………………….

Görünürde olandan bahsetmiyoruz..
Yani aşikar olandan..
……………………………

Yer altındakinden,
Karanlık dünyadan..
…………………………..

Dündar babayı dinlemiştim bir programda..
Konuktu..
Kendi mekanındaydı..
Ne sorulmuşsa cevaplamıştı..
Uzun uzun konuşulmuştu..
Her konuya girilmişti..
…………………………..

Biz diyordu yoksul babasıyız..
İşimizi yürütüyoruz..
Bakın ekmek teknemiz burası bizim..
İşte şurda gördüğünüz odun ambarı,
İlerde gördüğünüz kömür ambarı diyordu..
Gariban fakir fukara babasıyız..
Yoksul besleriz..
Onlara sahip çıkarız..
Aç mı açıkta mı kalsın zavallılar..
Onların da yuvası var..
Evlerine ekmek götürecekler..
Ocakları yanacak,bacaları tütecek,çorbası aşı pişecek..
Babalığımız bu bizim..
Aç beslemek..
Karın doyurmak..
Açıkta olanı barındırmak..
Çıplak olanı giyindirmek..
…………………………..

Onurlu bir duruşu vardı..
Kendisine olan güven tamdı ve asla panik değildi..
Kısık sesle konuşuyordu..
Sorulan her soruya cevap veriyordu..
Karşısındakine oldukça saygılıydı..
Gördüğümüz ve dinlediğimiz ilk babaydı..
Filmdekilerden farklıydı..
Hatta bizi onlarla karıştırmayın diyordu..
……………………………..

Sonraki süreçte değişti babalık..
Kan girdi araya..
Silahlar konuştu..
Restleşmeler,atışmalar,çekişmeler başladı..
Anlaşılan daha sert bir zeminde yürüyordu bu iş..
Daha acımasız,daha kanlı..
……………………………….

Sedat’ın kardeşi Vedat’tan sonra takıldı zihnime..
Yazayım dedim..
Üzülüyor insan ister istemez..
Keşke sussa,
Keşke silahlar konuşmasa ama;
Bu iş hakimiyet meselesi..
Bir alan meselesi..
Boşluk kaldırmıyor..
Kan yerde kalmıyor..
Yazık oluyor..
Çok yazık..



Kemal GÜL
27.12.2014