2. BÖLÜM

Dedim ki,
- Ey! Yar,
AŞK, Cennet kokar, Kor gibi yakar, Gözyaşı akar, Sevgiler yeşerir, çiçekler açar.
Dedi,
- Ey! Yar,
AŞK, Yürek yakar kül edercesine ama bazen Aşk, Küllerden doğar.
Bazen mucizeler, Büyüler de insanı, İçinden çıkılmaz derinlere sokar.
AŞK, Acımasızdır, Kavurur, yakar, En mutlu anını hüzünlere boğar.
Savurur, Götürür yapraklar misali, ıslatır, kurutur, taşlara çarpar.
Belki bir gülüş, Sıcacık bir dokunuş, Anlamlı bir bakış mucizesidir aşkın.
İki farklı kişi, Farklı derinlik, Derinlik içinde başka derinlik,
Aynı anda yanan iki yürek, İster ki sarılmak, Yüreği ürkek.
Turnalar, gurbet, Şiirler bir dert,
Uçurumlar ki kardelenin hasret.

AŞK, Cennet kokar, Tüm güzellikleriyle,
Yaşanmış, Yaşanan Aşk, Yaşanacak AŞK.

Ve AŞK;
Evren’de, dinlendi.
Ne basacak toprak, ne dokunacak ten, ne soluyacak nefes, ne haykıracağı ses,
Koskoca Evren’i yutan gönülde tek hece, YAR…..

EY! YAR;
HAR, BENİM,
KOR, BENİM,
TER, BENİM,
ZOR, BENİM.

- Ah be Gönül;
- Depreşen deniz gibisin, Hırçın dalgaların var, bir sağa, bir sola çarpar, kendini hep yorarsın, sahi, sen neyi ararsın?


Mümin ÜSTÜN


DEVAMI..... AŞK BENİM ( 3 )