Ayrılık beni yordu
Sende ?
Kimsesizler parkı var yakında
Alışmaya çalıştığım
Belki bir gün pişman olursun
Kalbinin izleri değdiği yerde
Oluşturursun hüzünlerinin yollarını
Hiç bir çıkışın yokken kaçmaya çalışırsın
Fakat her düzlükte sona varış gibi kendine rastlarsın
Bir bakıma o da değilsindir aslında
Peki sen kimsin ?
Kimsin nesin nerden gelirsin ?
Hangi adres seni doğrular ?
Nerede aramalıyım seni başım her sıkıştığında
Yoksa sen karşımdakinden daha mı cok tedirginsin ?
Beni bende göremiyor muyum zaman zaman ?
Sen bende değil misin ya da ben sende ?
Aynanın karşısına gectiğinde kim oluyorsun ?
Peki ya kaçtığında ?
Kaçarken mi kovalıyorsun kendini yoksa her durakladığında mı ?
Anlamıyorum seni , sen anlıyor musun beni ?
Yalnızlığıma bir parça eşlik edermisin aynadaki sessiz bayan ?
Bir tebessümü çok görme bana gecelerim bununla sonlansın
Burun kıvırma hadi artık çizgilerin arttı çocuk değilsin
Suya tut saçlarını yeniden bahara boyansın
Masmavi denizi yutan balıklar misali boğulmak gibi havada
Ellerini yükselt ruhunu boşalt bir anlığına tenhalara
Uzaklaşır gibi çok çok uzaklaşır gibi
Uyur ve uyanamazmış gibi
Seni tanırmış ve özgür olduğunu bilirmiş gibi
Sessizlikte kal ve kendini doğaüstüne hapset
Varolmayan herşey seninle can bulur gibi
Sessiz bayan seni tanımıyorum hâlâ
Bana kendini tanıttırdıkça senden uzaklaşıyorum
Ve utanıyorum da biraz
Yutkunamıyorum da bazen
Kabulleniyorum ama tasarlayamıyorum seni
Bir soru ve belirsizlik işareti yeter mi ?
Şimdi sen hangisisin gel uzaklardan ve tekrar dön bak aynaya hadi...