bir küçücük kız çocuğu morella..
soluk gri renkli eteği bacaklarına dolanmakta ve sahibi olduğu kelimeler kadar ağlamakta..
ağlamakta ağlamakta ve hep ağlamakta..

uykusuz gecelerin balkon rüzgarlarında, selüloz kokulu uyku mahmurluğunda, kırılgan düşlerinin tadında ve bi nesirin ortasında..
hayatın nesire emanet ettiği yitik bi gülüştü o, nasıldı, üşüdüğünde ağlardı "yalnızım" dememek için..yalnızlığına kaçmalı mıydı..?
insan hayatta kaç defa inanırdı ve bu inanışların kaçı aldanışla sonlanırdı..adını hayat koyduğumuz bu uzun yol öyle sancılı ertelere gebeyken, kaç aldanış hangi depresyonu tetiklerdi..inanmamak için daha çok, daha çok mu siper etmeliydi gövdeyi..ya bu hayasız akınlar hiç durmazsalardı..ulu da olsak, korkmasak da, ya böyle bi imanı boğmak için sandığımızdan güçlü silahları varsaydı..en son inanışı uğur getirsindi artık..ve bitsindi elem de keder de sorular da onların can sıkmaya meyilli cevapları da..
eş görevli sözcüklerin arasına konulan virgüller kadar işe yarama arzusuydu bu ya da kurum ve kuruluş isimlerinden sonra gelen çekim eklerini ayıramayan kesme işaretinin küskünlüğü kadar mahzun..

sayfanın sağındaki scrollbar usulca adımlarken aşağı doğru, morella uykudan yanan gözlerini kırpıştırdı..su almak için karanlık koridordan geçip mutfağa vardığında da böyle el sallardı göz kapakları ve uzun kirpikleri içindeki loşluğa..elleri boşlukta yüzerken o saçlarında minik bukleler oluşturup bunlarla oynamaktan keyif alırdı..aynı anda sol ellerde telefon, sağ ellerde bi tutam saç olması kadar şirindi, çok tatlıydı, aman yarabbimdi ya da otobüstü..bütün büyü ’b’ ile birleşen ’ü’de miydi..yoksa kokusunu duyduğu sesin görkeminden miydi bi tutam sözcükte erimesi..

hadi gökyüzünden doğan denizde yüzmenin vakti..
başınla üstteki tuğlalara vurup gökyüzüne uzanan sarmaşıklar oluşturmanın ve bulutlarda yürürken altınlar toplamanın vakti..
buggs ve bunny olmanın bütünlüğünde birleşme vakti..
vakit, günlerce aralıksız yağan yağmura ilk otobüse atlayıp şemsiyesiz gelmenin vakti..
ve bu şiddetli sağanağa uçarcasına salınmanın..

erik ağacının yola bakan ekşi dallarına kurulmuş asi bi kız çocuğu morella..
kireçle boyanmış dış cepheyi kavak yapraklarıyla yeşile boyayan haylaz ve heyecanlı aynı zamanda..


"dünya bi düştür
ah evet dünya..
dünya bi masaldır.."


morella masallar okur 8 yaşında hayatı güzel bulan çocuklara..
o hala 8 yaşında genç ve güzel bi kadındır..
hiç gül almamış bi genç kız edasında ya da egzoz salınımlı bi İstanbul ayazında..
maviden mora, mora ve mora..
o morların kraliçesi..
morella..

saat 02.27 olmuşken bile lüks faytonu bal kabağına dönüşmeyen sahici bi peri o..
morella..






yaratılmış en güzel ikinci mor’a..