Kime sorsan çiçekleri sevdiğini söyler, ama gene de çiçekleri koparıp öldürmekten geri durmaz. Bu nasıl bir sevgi acep! Çiçeklerin de yaşlanarak ölme hakkı yok mu?

Dostlarının, arkadaşlarının, sevdiğin insanların, hatta tanımadığın kişilerin senin gibi olmasını isteyeceğine git bir ayna bul ve aynaya bakarak konuş.

Açık yoldan gitmek kolay olduğu için herkes gider; marifet kapalı olan yolu açıp gitmekte…

Sahip olduğumuz her şey, esaretimizi biraz daha artırıyor.

Eski diye beğenmiyorsun ama bugünün eskileri, dünün yenileriydi.

Zamanınızın bir dakikasını bile hak etmeyen insanlar vardır. Onlara karşı bu konuda cömert davranmayınız.

Seni gerçekten üzenler, uzağındakiler değil de yakınındakiler mi? Öyleyse hâlâ neden onlardan uzaklaşmıyorsun?

Yaşadığın hayal kırıklığının nedeni, onu tanıyamadığın için mi yoksa kendini yeterince ona tanıtamadığın için mi?

Yoksul zenginle yer değiştirmek ister; öyle ki onun mutsuzluğuna bile razıdır. Zengin asla yoksulla yerini değiştirmek istemez, ama onun mutluluğuna sahip olmaya da “hayır” demez.

Fırsat sana bir kere göz kırpar; yakaladın yakaladın…

Yolculuğunun biteceği yeri bilmiyorsan, yolun da bitmez.

İnsanın istek ve ihtiyaçlarının sınırı yoktur. Oysa doğanın imkanları sınırlıdır. İşte bu nedenle istek/ihtiyaç ve imkanlar arasında çok iyi bir denge kurmak zorunludur.

Seni “sen” yenebiliyorsan, başkalarına kolay kolay yenilmeyeceksin demektir.

Hep yenen olmadığı gibi hep yenilen de yoktur. Diyelim ki ben seni yendim, bu beni yeneni sen yenemeyeceksin demek değildir.

*En büyük risk, hiç risk almamaktır diyenler; risk almadan başarıya ulaşılamayacağını anlatmak istiyorlar. Doğru olabilir, ancak öncelikle alınacak riskin derecesini çok iyi belirlemek ve sonra da tedbiri elden bırakmamak gerekir.

(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba’dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)