Küçük bir anim kısaca anlatmak paylaşmak istiyorum,
Henüz ben dört beş yaşlarında idim.Bizim koyunun bir tanesi kışın ortasında da kuzuladı,

Havalar soğuk Şubat’tın ortası idi sanırım yerde kar vardi .Koyun henüz daha toy idi, ilk kuzusu,Yavrusunu hiç tanımadı,üstelik süt de yoktu süt vermedi.

Yavru kuzu yerde yatiyor du dermansiz kalkamiyor.
Açlıktan ölecekti o acı acı melerken ben yerde yatan kuzu için ağliyorum,

Aneme süt bul diye yalvariyordum, Annem kışın ortası henüz inekler buzalamadı nerden bulim oğlum diyordu
Ya anne süt bul yoksa kuzu ölecek diye Kuz acı acı melerken bende başında oturup ağliyorum

Aklima birden ölen kardeşimin biberonu geld aradım buldum ve suyu ılıtım icine şeker katarak ona şekerli su ile besledım.
Ölecek olan kuzu ayaklanmaya başladı,Ve ben ona çok sevindim Anneme gel bak kuzum ayağa kalktı
Annem beni kucaklayarak sen onu ölmekten kurtardı dedi,babam gelince koşup ona anlatım,

Babam bu kuzu artık senin bundan olacak kuzular senin için coğalsın, Ayrica babam anneme de söyledi bak hanım seninde haberin olsun bu kuzu oğlum için çoğalsın

Büyütüm babam bu artik senin demişt ne kadar coğalirsa coğalsın hepsı senin.
Fakat büyüdü annesi kadar oldu.
O da hamile idi karnında bebesı vardı coban kurda kaptirdi ozaman yine günlerce çok ağlamidim.