Kasım ayında bir pazar günü bölüm 13



Eylül ayında bir Pazar günü-5






Ben tuzluları seviyorum
Sevgilim sen ise tatlıları
*





Sana çok şey anlatmak isterdim Yasemin. Dilimin ucuna gelip de söyleyemediğim o kadar çok şey var ki. Duysan kulaklarına inanamazsın. Hani bir şiir miydi şarkımıydı ne bende tam olarak bilemiyorum. Sen geldin bahar geldi evime. Bir ışık hızıyla girdin dünyama. Utançlarımı askıya asar gibi astım. Bir kenara attım gelmişimi ve geçmişimi. Kendimi ellerine teslim ettim. Bazen kardeşinle uğraşır gibi, bazen ağabeyinle bazen de kocanla uğraşır gibi uğraştın benimle. Aylarca arkamı toparladın durdun. Ama emin ol ki çabaların boşa gitmedi. Bir şeyler öğrettin bana. Eğer dürüstçesine bazı doğruları hiç saklamadan sana anlatmaya kalksam, anlatamam ki. Kısaca söyleyemem gerekirse dar dünyamı param parça ettin. Üzüldüm mü? Hayır, sevindim mi? Eğer ucunda Yasemin, Yasemin’i açarsam Aslı varsa fitili çekilmiş bomba gibi infilak ederim. Seni seviyorum Yasemin. Seni seviyorum Aslı İsterdim ki senin kucağına alacağın çocuğun babası ben olmalıyım ve sende benim karım olmalısın.
Ama ben en çok seni seviyorum
VE
Öpemediğim dudaklarını


Okuma parçası

Gözlerinde denizi görebiliyorum. Yol veriyor gözyaşlarım. Ellerim birer kayık misali sessizleşiyor bedenim. Amaçsızca bakıyorum gözlerine.
Ya sen tiyatro perdesini kaldırmışsın, ya da rolün bırakmış seni. Bedenini bir türlü kandıramıyorsun. Yapmacık kalıyorsun perdeye bunu bil Gözlerim gözlerinde yosunlaşıyor denizler çekiliyor kuruyan toprağın içinde fosilleşiyorsun. Zamana karşı direniyorsun. Fosilleşerek belki de görselliğini yitirmiyorsun ama başka bir amacının olmadığını da böylece belli ediyorsun.
Peki, neyin arkasına sığınıyorsun Bedeninin döktüğü gözyaşların mı yoksa.
Fosilleşmiş ruhun mu? Bende anlam veremiyorum buna sen de.

27. Ocak Salı 2009
19.59
Yasemin (Aslı)