Her siyasete soyunan, her iktidara heveslenen intikam hırsıyla çıkarsa yola, kinle, nefretle oturursa o koltuklara halkın hizmet beklemesi, adalet beklemesi, hak beklemesi, hele de barış, kardeşlik, dostluk beklemesi, boşunalıktan başka bir şey değildir.

Okullarda, iş yerlerinde, hatta evlerde bile hâkim görüş hangisiyse, diğerine baskın olmakta, illaki de ben, illa da benim dediğim dediği müddetçe de bu kısır döngü devam edecek, ülke de, siyaset de dolap beygirinden öte bir mesafe kat edemeyecektir hiçbir konuda. Hele de barış, hele de kardeşlik, hele hele demokrasi konusunda.

Sokak kavgalarına özgü tavır, üslup ve düşüncelerle, her gelen bir öncekinden hesap sormaya, intikam almaya, bu defa da ben, diyerek öncekinin bire bir olmasa bile, aynını yapmaya kalkarsa, bu kavga bitmez.

Bu konuda Erdoğan çok yanlış yaptı, hem de en yanlışı ve böylesi güzel ve ele zor geçer bir fırsatı değerlendiremedi ne yazık ki!..

Evet; öncenin yanlışları, hataları vardı. Kimi başı örtülü diye okula alınmadı, iş yerine sokulmadı, oğlunun yemin törenine, oturduğu lojmana alınmadı, namazı engellendi kiminin ve de fişlendiler, sürüldüler, işten çıkartıldılar. Çok yanlıştı demokratik olmayışıyla!..

Ne yazık ki hastalığımız hepimizin; Sürekli demokrasi diyoruz ama kendimiz söz konusu olduğunda, başkasına gelince demokrasi yok. Benim düşüncem, inancım doğru ve herkes buna uymalı, benim gibi düşünmeli ve benim inandığıma inanmalı, böyle olmalı, olmadığında da bizden değil, o halde suçlu, yanlışta ve ötelenmesi gerek, engellenmesi gerek, yaşayamaz, yapamaz benim istemediklerimi; engeller, cezalandırır, hapsederim aksine davrananları, işkence ederim, yaşatmam hatta!..

Evet değerlendiremedi bu güzel fırsatı Erdoğan, kini, intikamı bir kenara koyarak daha önceki yanlışlardan ders alıp, kendince en yanlışta olanına, akıl yürütemeyenine bile duygudaşlık yaparak yaklaşsaydı, kucaklasaydı her kesimi, sevgiyle hoş görü ve saygıyla sarılsaydı… Din adına diyerek sergiledikleri yerine, yine din adına desin varsın, bu dediklerimi yapsaydı ki İslam da sevgiyi, hoş görüyü emreder zaten, eminim ki herkesçe takdir edilecek, sevilecek, kucaklanacaktı. Utanılacaktı daha önce yapılanlardan, mahcubiyet duyulacaktı.

İslam’a da hizmet etmiş olacaktı nefret ettirmek, soğutmak yerine. İşte İslam bu diyecekti kimileri, kimileri de, meğer ne güzel dinmiş İslam, Müslümanlar ne güzel insanlarmış diyecekti, hele hele şahsi tavırları, yaşamı, İslam’ı uygulayışı ve ahlaki tavrıyla!..

Ama olmadı, yapamadı, beceremedi bu güzel fırsatı değerlendirmeyi!..

Kendi adına beceremedi, ülkesi adına beceremedi, halkı adına beceremedi, dini adına beceremedi!..

Kendisi kazanmış görünüyor şimdilik ama ülke çok şey kaybetti, insanlık çok şey kaybetti, İslam çok şey kaybetti.

Kim bilir belki de ben fazla iyi niyetliyim, becerememek değil onunkisi, istediği buydu belki, hatta daha başka şeyler…

Söylenecek çok şey olmakla beraber, çok da uzatmayayım lafı.

Dilerim herkes, her siyasete soyunan, her o koltuklara talip olanca, böylesi kinin, böylesi hırs ve öfkenin, hoşgörüsüzlüğün ülkeye ve insanımıza nelere mal olduğu düşünülür, ibret alınır da, bundan sonraki talipler aklıselimle, kendisini ve intikamı değil de, ülkesini ve her kesimden insanını düşünüp, kucaklayarak hareket eder.

Yoksa bu döngünün, bu kısır hesaplaşmaların sonu çok kötü!!!

p.r.alkan