uyudun demek bana mesaj atmadan.. iyi bakalım, o zaman ben de tahrik etmicem seni bundan sonra.. iyi uyu bitanem,, realistik, septik, melankolik sevgilim,, benim minik tezatım... seni seviyorum peter, kim olduğunu bilmediğim halde hem de.. bir bebeği öper gibi, kokusunu içime çeker gibi, bilmediğim diyarlara ruhların aleminden tanıdığım biriyle uçar gibi.. ya da; ezberimdeki mekanları hiç tanımadığım biriyle gözüm kapalı gezer gibi.. belki aşk, ya da sevgi de değil bu; merakla bileşik tutku, ölümcül bir tutku hem de.. ama yine de "aşk"’ı bir kez de senle tatmak istiyorum.. bildiğim masalları anlatmalıyım sana, çünkü sen kaymaktan çok uzaktasın, bir kez olsun dibine kalmadan şımartılmanın en uçlarını yaşamalısın... bir insanın "herşey"’i olmak ne demek bunu görmelisin, bazı hazları senle paylaşmalıyım... vajinamın kokusu kadar ellerimin kokusu da kazınmalı belleğine... ilerde bir gün dönüp baktığında ardına, aşkın adı ’yağmur’’muş diyebilmelisin..

ve bu küçük bebek - koca kadın, sana bunu dedirtecek.. zevkten küçük dilin bile uçuklarken ya da ipek saçlarımı okşayıp uykuya dalarken, belki benle maç izlerken ya da ben sana kakaolu pasta yaparken; hayata ve aşka dair ne varsa yaşanmış/yaşanacak, hepsinin "iç"’imizde olduğunu, yanarken ve yakarken fısıldayacak/sayıklayacak/anlatacak... ben;,, lanet olsun ki "bu"’yum ve ne olduğumun farkındayım.. ben seni uçuracağım peter.. biz daha hiçbir şeye başlamadık bile, 5 temmuz 2008’de geri kalan ömrüne doğarken şükredeceksin.. bundan sonraki bütün 5 temmuzlar ayin edasında kutlanacak.. o kutlu gün ki; benim bitanemin ilk çığlığı, yumuk elleri, kısık gözleri.. ikinci kez doğarken çığlıkların yerini iniltiler alacak hepsi bu,, ikisinde de hayatının en önemli iki kadınının kollarında... seni seviyorum ve vazgeçmeye hiç niyetim yok...