Bir avuç içidir’’ hayat ‘’bana göre, bizde bir avuçtaki kum! Nasıl akarsa [kum kapalı avuçtan ince ince ,biz de akıyoruz bir avuçtan bazen tane tane ,bazen de çoğalarak birkaç tane...
Düşerken avuçtan kimimiz karışıyor bir damla suya ,kimimizde daha düşmeden uçuyor rüzgarla…
Kimine göre farklıdır ömür dediğimiz şey,nasıl hayat diye sorsanız,kimi farkında bile değildir,şaşkın şakın bakar,kimi de kaçacak sığınacak bir delik arar, kimi de soruyu bekliyormuş gibi bir ah! İle başlar bin vah ile dalar,sonuç kimliksizdir her zaman…
Kum tanesi dedim ya insan ırkına, kum cansızdır haklısınız,ama söyleyin ?nefes almak mı kumdan farkımız?yada bir kalp taşıdığımıza inanmak mı insanlık sıfatımız?...
O halde söyleyin neden sessiz kalıyoruz haksızlıklar karşısın da?neden biri bıçaklanırken,yada kurşunlanırken yanıbaşımızda görmezden geliyoruz kör gibi?
Yada bir komşu kadın alkolik kocası tarafından dövülürken kaçıncı defa imdat beklerken seyirci oluyoruz sadece?yada nasıl bir insanız ki? Yeni doğan bir bebeği çöplüğe bırakıyoruz…
Özürlü insanlarımızı hala niye dışlıyoruz 2007 de bile hala bunlar oluyorsa niçin insanız,herkesin elin de son model bir cep telefonu herkes te bilgisayarın en yeni modelleri,
Teknoloji deyince koşmuyor uçuyoruz son hızla da! Ama ruhumuzu beynimiz geliştirmeye gelince emeklemeyi bile beceremiyoruz… beyinler hala aynı,sadece en yüksek okullar bitirmekle de olmuyor beyinlerin gelişmesi,Amerikalar da mastır yapmak la da!...
Sadece bunları yaptığımız için mi insanız işe yaramadıktan sonra bir kum tanesinden dahamı canlıyız? Ya da kalbimiz var olduğunu sandığımız için mi insanlığımız...???
AyNuR