Baktığım her yerde seni görürüm
Sen kokuyor bana gülün hevengi
Seni düşünürüm, sana yürürüm
Seni fısıldıyor sevdamın rengi.....

Akşamın bu saatinde, gün kavuşuyor kirpiklerimde. Islanıyor arzın yüzü ellerimle siliyorum. Kızıl bir gelincik düşüyor toprağa. Yanağındaki şebnemlerle yarışıyor gözlerimden süzülen incilerin.
Uzanıyorum maziye ve takılıyorum bir hayalin peşine .Maşuk oluyorum kah,sevdasını çöllere süren. Bir sevda öksüzü oluyorum bazen, munis bir anne elinde teselli bekleyen. Örtülüyor karanlık benim üstüme, uyumak istiyorum şiirin düşlerinde. Uyumak istiyorum! Ve uyanmak sevincine...
Ah sevgili!
Özlem hep bizde, içimizde. İşte tam da bu yüzden bir yanımız mamur iken hicran yuva yapar içerimizde

Ne diyeyim ki ben.
Ne diyeyim....
Bütün şiiirlerin öksüz yüzüdür sevdam.

Kör bir ihtiras engel oldu "Seni seviyorum" diye haykırmaya,
Kavuşulamayan yitik bir sevda mı olacaktın? Tozlu kahır raflarında mı gizlenecekti muradın .
Oysa seni ne çok sevmişti bu deli yürek. Ne çok dilemişti rabbinden yalın kokunu.Ne çok istemişti ardında kıyama durup secde etmeyi. Ve ne çok istemişti gözyaşları ile yıkanmasını muradının

Şimdi ıslanırken iradesiz gözyaşlarımla…
Seccadelerin mahcupluğu bundandır.

Maddeden mecaza olan bir serüvenin kelimesidir bu!
Mecnun’un "Ben Aşkımı buldum, çekil aradan Leyla" nidasıdır, Seni sevmenin adıdır bu.

Katre-i aşk! Yine sol yanımdır günün öznesi. Ve vurulduğum yer aşkın tam adresi.
Sevdandır alnımın ortasını okşayan kurşun
Ve sensin süzülen yanağımdan.




"BU GÜN ONYEDİ EKİM VE BEN HALA SENİ SEVMENİ EN YALIN HALİNDEYİM"