Askerliğin doğası gereği olmalı ki; Türk Ordusunda bir asker bir yönüyle diğerinin komutanıdır. İki asker konum olarak eşdeğer olamaz. Biri değerinin mutlaka üstüdür “Sen ağa ben ağa inekleri kim sağa” durumu yaşanmaması için en iyi çözüm de bu olsa gerek.

Eskiden asayişi sağlamak veya kaçak peşi kovalamak için köy köy gezen jandarmalar çok itibar görürler. Köyde misafir edilir, iyi ağırlanır, usulünce uğurlanır, mükellef ziyafet sofraları onlar için hazırlanırdı.

Görev gereği iki jandarma yaya olarak köy köy gezerken komutan mevkiinde olan onbaşı çok hızlı yediği için çabuk sofradan kalkıyor iri yarı yavaş yemek yiyen er doymuyor ama utandığı için hemen o da yarı aç yarı tok mahcubiyet içinde sofrayı terk ediyormuş.

Aynı durum birkaç köyde yaşanınca. İri yarı er rütbesinde olan jandarma Derindere denilen bir mevkiide onbaşıyı yere yatırıp silahını nefes borusuna dayayarak:

- Yeter ettiğin bana, senin yüzünden köy köy aç geziyorum. Bir daha ben sofradan kalkmadan sofradan kalkmak yok tamam mı onbaşım der.

Onbaşı bakar ki papuç pahalı:

- Pekii, pekii der.

Aradan birkaç gün geçer. Bir köyde yer sofrasında yemek esnasında onbaşı hızlıca yemeğini yer ve sofradan kalkarak mindere oturur. Er onbaşıya:

- Derindere’yi unuttun galiba onbaşım der.

Bu hatırlatma karşısında irkilen onbaşı dizin dizin sürünerek tekrar sofraya gelir:

- Taze bismillah diyerek yemeye yeniden başlar.