Doğruların toplumun büyük bir kesimince yadsındığı dönemler vardır. Yılgınlığın, korkaklığın, umutsuzluğun, sinikliğin toplumu bir bulaşıcı hastalık gibi sardığı;insanca değerlerin ayaklar altına alındığı karanlık dönemeçler vardır. 1919 yılının Mayıs ayı İzmir’in Türk kesiminde böyle bir kitle aşağılanmasını çoğaltır.

Düşüncelerine, inançlarına, insanlık onuruna, sözün kısası yüreğine ve beynine, herkesin, her şeyin ters düştüğü bu dönemde otuz yaşlarında bir yalnız adam baş kaldırır. Vatanın işgal karanlığını yırtan kurşunuyla halkına umudun ve direnmenin ışığını yakar. Kanıyla toprağa isyan tohumları eker.

’Şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhideden’ egemen sınıfların siyasal iktidarının , onun propogandasıyla oluşan kamuoyunun ve işgalcilerin gözünde bu adam bozguncudur, , anarşisttir, vatan hainidir.

Oysa- her zaman gecikse de -asıl yargıyı tarih verir. Halkımızın tarihi bugün, Gazeteci Hasan Tahsin’î emperyalizme karşı ilk kurşunu sıkan kahraman olarak onurlandırıyor. O’nun doğrularını işbirlikçilerin dışında herkes benimsiyor, savunuyor.

Ozanlar dikerler dilimize, anıtların en görkemlilerini. Ve onların anıtları ölümsüzdür.

İşte büyük ozan Ceyhun Atuf Kansu’nun Hasan Tahsin için yazdığı o ölümsüz dizeler:

Hasan Tahsin’den aldık haberi.
İzmir’den bir kan gülü.
Samsunda verildi elimize.
Halktır uyanacak
Topraktır sıcak
Düşmüştür kan gülünün tohumu
Açacaktır
Kurtuluş savaşı başlayacaktır.