SUSANLARA.........


küçük dertler konuşur
büyük dertler dilsizdir
nijerya atasözü.....


kara bir günde hasret büyür, aş kaynar yürekler kaynar , boşalır içimizden karanfiller yere düşer -- bir mayıs gecesi ve bir salı , bir ölüm eder ....Şarkılar susar ve bir çöl büyür kalplerimizde ...destan yok şimdi...


yakıştı mı ,
ey havar ,, nefesinin kenarında bir ölüm yeşermiş ,gitmek her sona yol,, kurban olduğum çatma kaşlarını,kavuşacağız ,
giderken kaşlarını çattığın , soğuk duvarlarını ,besliyorum içimizden geçen ....

kavuşacağız mı....can..

söyle hasretine mi yanayım
gittiğine mi..

görmedim son uykunu
son yüzünü,
tutmadım
tutamam bu yüzden aklımda, ölümünü

gittin , evinin elleri yıkamış seni ,
avlunda geceden kalma bir acı sabaha saçılan , buz kesmiş bakışlarda omuzdasın ,karanfilin bahçeye düşen gölgesi gibi geçiveriyorsun karşı iklime....

seni seviyorum seni
sabah ayzında çatlayan sesimle

söyle gittiğine mi yanayım
hasretine mi...


sana yazıyorum sana
kaderimizde- kederinden- geçmek de varmış

gittiğine mi
hasretine mi yanayım ,can...

ne mutlu senden doğan güneşin akşamıyız
avuçlarımızda canlı , ince türküler
şimdi git,
öl ama doksandokuz kere dirileceksin biliyorum

aç mı gittin , geceden mi düştün ,
sabaha n’oldun
can,
kaç sabah sesine döktüm baharı, mavi ikindili namazlarında gördüm kahrı...

yetişemedim sana , gittiğimde sakindin , mutluydun
rivayet sandım ölümünü,
bir şafaktın üzerimize düşen, en garip sesinle mayısta ..
yetişemedim sana- karnında açlığınla mı gittin - gözlerinde geceden kalan bir sinir
,bir yanın gül ömrü , sesin çağıran hep...
gittin gülden bir ikindide, çay dağıttım sen dağıttım insanlara , kimse anlamadı gittiğini , anlayamadı , yada avuttu kendini ,
yoktan sonrası bu mu?
acı mı , can...

gittin rivayet sandım,
mavi gölgesinde
gölgesinde
sesinde ,
hep sana kandım SONA kalakaldım.....









kavuşmak ilmindeyiz tüm fasılların
AHMED ARİF...