Mübarek deyince Hüsnü Mübarek sanmayın. Bu satırları yazan mübarek bir zat. Bana mübarek
diye seslenileceği ölsem aklıma gelmezdi. Gülümsetti.

Kardeşlerimi facebookta kızdıran erkekler’den biriydi.Yeğenim silmiş, ben demeden.Daha ne
diyeceğini merak ediyordum adamın. Adını unuttum, Osman mıydı neydi..

Önce konuşmayı yazayım aklımda kaldığınca.

Şöyle:

"Selâmün aleyküm mübarek."

Ne diyeceğimi şaşırdım önce bu selâm karşısında. Gülsem mi ağlasam mı? Gülümsemek geldi içimden.

Yazdım:

"Aleyküm selâm"

Aleyküm selâm mübarek mi demeliydim yoksa.

Adam:

"Nasılsınız mübarek?"

Nasılsın demiş de olabilir.Çünkü ilk kez konuştukları biriyle hemen lâubali oluveriyorlar. Nedir
bu, neyim kimim diye beyniniz fıldır fıldır dönüyor.

"Teşekkür ederim, siz nasılsınız?" diyorum usulden.Bir yandan arkadaşların gönderilerine bakıp
yorum yazıyor veya beğeniyorum.

"Sağolun. Allah razı olsun mübarek.İyiyim."

İyi, mübarek iyiymiş madem daha ne yazayım.

Bir an önce gitsin diye bakıyorum. Gerçekten face hemen girip çıkacaktım.

"Sizinle sohbet edebilir miyiz?"

Tam da sohbetlik havamdayım. Kardeşim, sizinle sohbet etmek isteyen kim. Kim var kim yok
bakıp çıkacaktım.

"Peki konuşalım fakat ben hemen çıkacaktım."

Ne söyleyeceksen söyle be adam demek istiyorum. Böyle yazılmıyor. Aslında yazıvereceksin.

" Tamam,uzun konuşmayacağım."

Bu arada sözcük yazımları bozuk, yabancı dil çözer gibi okuyorum.

"Nerelisin muhterem?"

"Ankara’lıyım" Usulden siz nerelisiniz diye soruyorum. Nereli olduğunu söylemiyor, Batman’da
oturduğunu söylüyor.

"Emekli misiniz?"

"Sayılır."

"Ne iş yapıyorsunuz?"

Şairim demek isterdim.

"Şiir yazıyorum." diyorum.

Şimdi tevellüt kaç diye sormasını bekliyorum. Sormuyor.

Şiire cevap yok.

"Siz ne iş yapyorsunuz?

Cevap yok.

"Burdaki resim sen misin?"

Adamla senli benli olduk, nedenini anlamadan. Yani belli tabii aslında. Bu tipler hep böyle.

"Hangi resim?"

Adam resime bakarak bana muhterem diyor, anladım. Başım kapalı ya. Biraz da masum bir
duruşum var belkide.

"Tamam anladım profil resmimi diyorsunuz. Evet, benim."

"Durun bir dakka ben size resmimi göstereyim. Geçen gün bir bayan resmimi görmek istemişti.
Siz de isteyebilirsiniz."

Allah allah neden görmek isteyeceğim ki. İçimden korkuyorum. Ya ne olur ne olmaz adam şeytana falan uyar da.. Düşüncesi bile ürpertti. Neyse ki korktuğum olmadı adam resmini
kopyaladı. Bayağı bir adam. Şu poz vermeyi seven erkelerden. Hani dizlerini kırıp ayaklarını bir yere uzatırlar. Benzer bir poz vermiş. Galiba deniz kıyısında.Adam genç görünüyor.Belkide
oğlunun veya bir tanıdığının fotoğrafıdır. Ben kolay kanan biri değilim. Kolay değil hiç kanan
bir kişi değilim.

Neyse fotoğrafı da gördük. Facedeki doğru dürüst konuşmayan kadın ve erkeklerden bahsetti. Ben de öyleleri var maalesef dedim. Sizin gibi demedim çünkü daha uçlardaki konuşmalardan
söz ediyordu.

Ben mesajdan çıkmak için acele ediyorum. Nerden sardı bu adam diyorum içimden O birşeyler
yazıyor. Neydi şimdi hatırlamıyorum. Ben çıkıyorum iyi günler diyorum. Hayırlı günler diyor.

Aslında adam daha ne söyleyecekti merak ediyordum. Yeğenim Jülide’ye sapıkça şeyler yazan
birini facemden silmesini söyledim. O da sağolsun bu adamı da silmiş. Olsun dedim. Buda çok
farklı değildi ötekinden. Zaten daha silmeni istediğim pek çok kişi var. Bir temizlik gerek. İyi
tanımadığın kimseleri çok arkadaşımla arkadaş diyerek eklersen böyle oluyor.

Ama benim asıl kızdığım kardeşlerimin beni bu konudaki yargılaması oldu. Benim kendi aklım
fikrim yok. Kendimi koruyamayan bir sabi bebeymişim gibi davranışları.Bir dövmedikleri kaldı.
Onlara kızıp orucu yiyecem valla. Nerdeyse silinenleri de tekrar ekleyeceğim. Ben o kadar
yüklenilmeyi kaldıramam. Size ne kardeşim. Ben sadece merak ettiğim için konuşuyorum.Hem
herkes böyle değil ki. Yani kardeşlerime göre bir erkek sinek bile girmemeli faceme. Evime
giremediği gibi. Benim namus bekçilerim. Her yaşta karıştınız bana. Artık yeter. Ben sizin gibi
bakmıyorum olaya. Aaa erkek öcü demiyorum. İnsanın erkek arkadaşı olamaz mı? Bir bayan
arkadaş gibi rahat konuştuğu. IHayır! N’olamaz! Bizimkiler öyle diyo.

Öykümün burda bitmesi gerek ama bir şey söylemeden geçemeyeceğim. Şu mübarek sözüyle ilgili. Bu sözü rahmetli Hüsnüye yengem amcama söylerdi."Vay mübarek adam vay! Yine mi öyle yaptın." Mübarek sözcüğü ne çok yakışırdı onun yüzüne. Biraz tutucu biriydi ama dağlı bir
kız kasabaya gelin gelmiş ve gelin olduğu amcamın evine gelmeden önce misafir oldukları eve
geldiğinde ilk işi ayağındaki çarıkları çıkarmak olmuş. Babasını çarşıya gönderip kendisine bir
ayakkabı alıp getirmesi söylemiş.Köyden çarıkla indi de adam oldu demesinler diye.Gerçekten
mübarek, eli öpülesi bir kadndı. Allah rahmet etsin.

Ama başka mübarekler de var. Beni bunaltıyor hepsi de..






12. 09. 2014 / Nazik Gülünay