hiç doymayan masal yaratıklarının aslında yaşayan efsaneler olduğunu,büyüdüğüm zaman politikacılardan öğrendim ))

toprak ve parke taştan ibaret çocukluğun en mantık dışı yeri ,insanları sandığımız gibi görmekti.

mesela televizyonda gördüğümüz koro sanatçılarını hiç gülmez,küfür etmez,kavgayı bilmez sanırdık.

onlar sadece durur sanatını icra eder sonra aynı robot duruşlarıyla evlerine gider sanırdık...

sandıklarımızın aslında bilmediklerimiz olduğunu fark ettikçe hayat değişmeye başladı

düşler gerçeğe,gerçek zorunluluğa,zorunluluk kaybetmelere devrildi.

hesabını yaptığımız yarın gördük ki matematik problemlerinden çok daha karmaşıktı

büyümek ileriye gitmek burjuva gün içinde devrimci kalmak mucizenin yarısıydı.

aşık olmayı hiç anlatmıyorum zaten,sen sevemessin,yaşın kaç,ne anlarsın aşktan diye diye

sevdalanmayı korku tüneline benzetmeye başladık. tabi gönül bu korkuyu algılamıyor

adamı yakasından tutup paldır küldür birinin yüzüne yüreğine ruhuna yıkıveriyor ...

karmaşık duygular geçidinde var olmayı,canavarların yedikçe yediği memleketimizi severek

öğrendik ,yağmur altında sevişmek teoride güzel ama pratikte ıslak hastalıklı ve üşümeliydi

biz sevmeyi yarım yamak öğrenmeye başladığımız zamanlarda,her köşe başının bir teyzesi

bir amcası vardı,sesimizin volümünü kısarak oyun oynama çabalarımızın içinde mutlaka olurlardı

istediğin kadar sesini yerin dibine sok,yinede hiç duymayan o tatlı çınarlar bizim sesimizin

on katını çıkararak ,korkuyla apartmanların merdivenlerine çekilmemizi sağlardı ...

sanırım her yerin mazlum delileri vardır,o vakitlerin delileri asla aynı kafadan olmazdı

şimdikiler daha bir normal ve aynı ceketten çıkmış gibi.

biri yolda yürürken olduğu yerde secdeye yatar namaz kılmaya başlardı,sebep yok bilinmiyor..!

biri bas bas bağırarak son derece akıllı politik söylemler yapardı,televizyona çıkarsalar tüm siyasilerden çok daha kaliteli konuşur ama program sonu tutuklanırdı ))

biri enteresandı hemde çok,erkek kadın farketmez arkasına geçer kalçalarına bakar parmaklarını birleştirip vuvvv yapardı ki bu en tuhafı ve korkulanıydı

dahası vardı ama öldükten sonra yerlerini akıllı geçinen şarlatan alkışçısı aptallar aldı ...!!!

herşeyin herkesin değiştiği bir kentin ki değişen ülkenin ve dünyanın yeni düzenle aldatıldığı

emperyalizm adlı yaratığın büyüdükçe vicdanın küçüldüğü bir zaman kaldı

evet eskiden teknoloji yetersiz ,bir yere ulaşmak zorluğun ta kendisiydi

ama değerler o yolculukları ve teknolojiyi düş bahçesine çevirirdi...

her doğan gün düşlerimizi biraz daha yontuyor olsada
umut etmenin haklı gururuyla var olmaya devam edelim....!!