Sokak serserilerinden sık sık duyardım, "çizerim bak!" tehditlerini... Usturalı çizimin mucidi Sait abimmiş meğer....Çizmekten çizmeye fark var tabii, kabadayısına göre.. En gariban çizmeciler ciletçiler diye bilirdim ya, sonradan öğrendim ki, en aşağılıkları onların aralarından çıkarmış.Bunlar, Müslim baba başladı mı arabeske, önce bir iki hap yutup, başlarlarmış kendi göğüslerinde, karınlarında, kollarında çizikler atmaya. Güçleri bir tek kendilerine yetermiş herhal...Ama tam da öyle değil.Bir de evdekilere yetirirmişler güçlerini.Evdeki bacı, ana, baba bunların zulmüyle bir gün görmeden ömür geçirirlermiş...Devamı gelecek...:)SAYGIYLA

nasılda kaçırmışım
okudum ama
anlatım güzeldi yine bakalım evlenmeyi kabul edecek mi
saygı sevgimlesin hep

Zait sonradan kabadayı olanlardan sonradan kabadayı olunmaz.

Kabadayı doğulur.

Yaşamda en güzel şey insanın ekmeğinin kabadayısı olmasıdır.

Heyecanla bekliyoruz bakalım daha neler gelecek zait in başına.(Yani Sait in)

SAYGIMLA

üç maymuna selam söyle öyküsatıcısı, hâlâ beklemedeyim ve hâlâ kötüyüm farkındayım ;))

Bu öyküyü şu son son satıra kadar yaşamıştım..
Yok ..ben değildim "kabadayı" ..
Ben çocuktum ve bir kabadayının toplumun hastalıklı vicdanına ana rahmine düşer gibi düşmesini ,doğumunu ve büyümesini seyrettim.
Ablası bizim dükkana gelip ağabeyime "Ali rıza abi bu çocukları bir korkut ne olur.dediğimi etmiyorlar diyen Türk Ticaret Bankasında çalışan ablalarını anımsıyorum.
Sonra Kağıthane Şişli dolmuşlarının kapısından sarkan o iki kardeşin paraları toplamasını da.
Ve iki kabadayı olduklarını öğrendiğim gazete sayfasını :
" Türkiye sizinle gurur duyuyor"
Selam ve saygı ile...

Bir aşka mı sökmüyor kabadayılık,tebrik ederim saygılarımla.

zait saygıyı kabadayı olmasından değil bir gün adam olmasından görür

suda var mahallede büyüyünce ne olacaksın sualine her çocuk zait olacagim der buda iyi bir şey olabilir
zait peşindeyim bil.
Saygımla

Kabadayılık kolay zanaat değil, serde kabalık taşısa da cesaretsiz olmaz. Cesaretse, doğuştan gelir. Uzun zaman sessiz sedasız, resesif de olsa doğuştantır ve bir olağandışı durumda, özellikle de hukuğun içinde adaleti barındırmadığı yerlerde çıkıverir ortalığa.

Kabadayıların hayatı uzun sürmez ya mezarda ya da şans varsa mahpusta biter. Sait kendi kaderinin ardında mezara ya da mahpusa doğru yol alırken, şans kapısını çalmış, içine düşen aşk ateşiyle kendi menkibesini yaratma şansını bulmuş. Daha doğrusu, bizde uyandırdığı kanaat şimdilik bu ve ilerleyen bölümlerde şansını ne yönde kullanacak göreceğiz.

Fakat bazen de aşk insanın başına gelen en güzel şeymiş gibi hissedilirken, birden kara sevdanın kara dehlizlerine düşüp, kabadayılığın getireceği sondan evvel, kara sevdanın getireceği meczuplukla, mazallah, başbaşa kalabilir.

Görelim bakalım, Sait'in menkıbesi nereye varacak.

Yüreğinize sağlık yazar...

Aşk demiri eritiyor galiba;)

Kabadayılık, yürek ağrısı karşısında eriyip gidecek mi ne?
Bekleyelim görelim...

:)

çok güzel bir paylaşım içtenlikle kutluyorum sevgilerimle

Güzel oldu yazının akışı bence.
Güzel bir kız,
nasıl da değiştirir kaderin kömür karası rengini,
nasıl da gül pembesiyle boyanır hayat tablosunun son fırça darbeleri.
Ve,
şu zalim fukaralık.
Fakir ve güzel kız.
Bıçkın delkanlı Sait...
Hadi hayırlısı diyelim.

Olacağı buydu, alınteri ile elde edemediğini azılı bir mafya olarak elde etmeye başladı bizim Zait.

yine de yüreği kan ağlayarak bağırıyordur eminim :(

Tebrikler Davim, sevgimle...

:))

Akıcı ve merak uyandıran bir anlatım. Kutlarım. Takipçinizim her zaman olduğu gibi.

sevgimle...