Yasemin sözü


Bir gün biri bir yerde karşıma çıkıp bana kendisine yaptıklarımla suçlarsa, daha da ileri gidip bunların bedelini ödeteceğini söylerse, vereceğim cevap ‘’ eğer beni suçlayacaksan yaptıklarımla değil, yapmadıklarımla suçlamalısın’’ gönül defterini bir karıştır bakalım neler bulacaksın. Ama ben seni asla suçlamıyorum. Zamanında yılanın başını ezseydim bugün karşımda böyle elini kolunu sallayarak konuşamazdın kahrolası hergele. Haa asabi olduğumu sanma aldanırsın. Gece uykularımı da kaçıramayacaksın. İstersem seni cehennemin dibine gömerim ama düşünmem lazım buna gerçekten değer misin?
Karşında böyle durduğuma aldanma çok sakinim ve senin bu haline kahkahalarla gülüyorum.
Kadın aslında aklından geçenleri düşünmüyor yaşıyordu. Yere eğildi çamurların içinde yatan adamın yüzüne son bir defa bakarak tükürdü ve elindeki anahtarı bir zamanlar canından çok sevdiği adamın ağzına sokarak sırtını döndü ve yoluna devam etti.
Yine de gözünden bir damla yaşın yuvarlanmasına engel olamadı. O hergeleyi ölesiye sevmiş, çamurdan çekip alarak adam sınıfına girmesini sağlamıştı. Ama şimdi yine biliyordu ki kalbi bomboş ve kupkuru idi.
Yürüdü köşeyi döndü ve aydınlık caddeye çıkarak gürültülü kalabalığın arasına karıştı işaret parmağını orta parmağının üzerine koyarak yemin etti. Bir daha geriye dönüp bakmayacağım. Bu da Yasemin sözü olarak bilinsin.


Eylül/2014
Tuğrul Ahmet Pekel