Hayat neydi? Acılarınızla sınandığınız dram mı yoksa kahkahalarınızı fütursuzca etrafa saçtığınız bir komedi diyarımı. Sahi hangisiydi hayat siyahmıydı yoksa beyazmı.Doğarken beyaz, evlenirken beyaz,birde ölürken beyazın dayatılmasından da anlaşıldığı gibi hayat bildiğin siyahın ta kendisiydi…

Karanlıkla yüzleştiğin zaman büyüyorsun der kimileri.Bilmezler ki büyümekten yorulduğunu omuzlarını dik tutmak zorunda kaldıkça belinin büküldüğünü ayaklarının yürümekten vazgeçtiğini ya da dişlerini sergilemekten sıkıldığını kimse bilmez.Tam isyan edecek olursun çok bilmiş sözde dini bütün birileri gelir ve günah diye önüne dikilir. Bilmezler ki tevekkülü en derinde kabul etmiş bir yüreğin diline dolanan sözlerin en çok kendi canını yaktığını.İsyanla şükürün arasında sıkışıp kaldığın zaman arafta kalmanın ağırlığını yaşamayan nerden bilir ki…

Adaletsiz dünyanın adaletsiz sınavıyla yüzleştiğiniz zaman başarılı olmak kişisel gelişim kitaplarında öğretilenler gibi kolay olmuyor maalesef. Elin dilin birbirine karışıyor beyin iflas ediyor.Küçüldükçe küçülüyorsun içten içe. Ama dışardan gelen bakışlara dimdik omuzlarla ve inceden bir topuk sarsıntısıyla cevap veriyorsun.İçin çürüdükçe çürüyor gururun eğilmene ellerini başının arasına alarak bağıra bağıra ağlamayı yok sayıyor.Sıkıştığın dünya hapisanesinden firar etmeye kalkışmadan dirençle ve inatla tahliye olacağın günü arzulamaktan başka elden bir şey gelmiyor…

Olumsuzluk abidesi gibi duran bu cümlelerin herkesin bir tarafında var olduğunu anlamak daha da acıtıyor beni.Paylaşım sitelerinde sergilenen paylaşımların çoğu gizli isyan ve laf dokundurmalarla dolu.Falcıların hocaların yatırların önü insan seli.Depresyon ilaçları ortalıkta kum gibi…Buna rağmen direnmeli en azından denemeli belki bir gün güneş doğar kim bilebilirki gaibi…..


……………………………….