DEĞİŞİM-1

Ben ve çiçeğim

Bu güne kadar evime hiç bu kadar önem verdiğimi hatırlamıyorum. Geçen beş senelik süreç içinde evimin benim için önemi sadece yatıp kalkacak bir yer olmasıydı. Başka hiç bir işlevi yoktu seni tanıyıncaya kadar Kavin. Ben seninle yaklaşık olarak altı, yedi yıldır tanışıyoruz. Tanımak burada merhabalaşmak gibi bir şeydi. Geçen son bir sene içinde gerçek anlamda tanıştık. Hani derler ye iyi ve kötü günde diye işte öyle bir şey.
Evimdeki değişimin gerçek ele başısın diyebilirim senin için. Temizliğe ilk olarak işe yaramazları atarak başladın. Tüm itirazlarıma rağmen tuttuğun yoldan geri dönmedin. Haklıydın senin bıraktığın ( bıraktığın diyorum bundan sonra ilgilenmeyeceğini bildiğim için). Yerden ben devam etmeye başladım. Önce odama el attım burada pek başarılı olduğum söylenemez. Ama banyoda bayağı başarılı oldum. Derledim, topladım. Haa bu arada banyoya şofben de taktırdım. Hala banyoda yapılacak çok iş var ama şimdilik ara verdim.
Bu hafta sırada mutfak vardı. önce temizlik, sonra ihtiyaç duyduklarım ve sonra da fazlalıklar bayağı düzene girdi diyebilirim.
Yapmam gerekenlerin başında çerçeveleri boyamak var. Çerçevelerim bembeyaz olacak. Yeni açılan bir sayfa gibi, senin ruhun gibi düşüncelerin gibi. Çiçeğim sen gibi, eğer sıra gelirse artık gelmesen de ben gibi.

Ben evimi sevmeyi sende öğrendim Çiçeğim.
Yaşamayı da seninle öğrenebilirdim ama, ne yazık ki aynı çağın iki yaşayanı olamadık.

Tuğrul Ahmet Pekel

Temmuzda bir bayram sabahı./
Temmuz 2014