Bir hafta önce bana,
“İnsan uykuda iken kafasını yarar mı ? “ diye sorsalardı,
“Ne alaka,dam üstünde saksağan, vur beline kazmayı,ya da; saçmalama” gibi cevaplar verirdim.

Bu gün bana “İnsan kafasını uykuda iken yarar mı ? “ diye sorsalar
“Evet, insan uykuda kafasını yarar “ diye cevap veririm…
Gerçekten de dolu dolu bir hayatın içindeyim.Durmak yok,özellikle de mecburiyetlerim, yani yapmak zorunda olduğum işler gereğinden çok fazla.
Kalabalık bir ailem var, Eh eşimin ailesi de kalabalık, eşimin arkadaş çevresi, benim arkadaş çevrem, çocuklarımın arkadaşları, annemin hastane işleri falan gerçekten de aşırı derecede yoruluyorum.
Geçen cumartesi akşamı, düğün davetiyelerine baktık dört tanesi mutlaka gitmemiz gereken düğünler, hepsi de can dostlarımızın düğünleri.
Eşimle hazırlandık “marş marş görev başına “diyerek birinci düğüne gittik,sonra ikinci düğün,sonra üçüncü ve dördüncüye de giderek görevlerimizi tamamladık.Her düğünde yarım saat kalabildik.
Her düğünde farklı tanıdıklarla karşılaştık,bir çok insana sanki birbirimizi çok merak ediyormuşuz gibi…

“Nasılsın,iyimisin,çoluk çocuk nasıl,ay! senin kızın düğününe gelemedik,kusura bakmayın nasip olmadı işte, Bir gün buluşalım uzun uzun konuşuruz…”gibi bana göre bir yığın gereksiz laflar söyledik birbirimize,
Gerçekten de o gece çok yoruldum, başım ağrıdı,
Eve gece yarısından sonra dönebildik,Eşime:
“Yeter artık, bu sene bu kadar düğün,ben düğün sezonunu kapattım, hiç kimse bize güvenip düğün yapmasın, çünkü ben düğünlere gitmeyeceğim “ dedim.Eşim sadece yüzüme baktı,hiç tepki göstermedi, düğünleri hiç sevmediğimi bildiğinden tepkisiz kaldı bence,
Sülale kalabalık olunca düğünde hiç bitmiyor,maalesef…Hadi bakalım,kapat düğün sezonunu kapatabiliyorsan, ne mümkün efendim,
Çekmecede daha bir çok düğün davetiyesi aklıma gelince,psikolojik bir çöküntü yaşadım.
Mutlaka gidilmesi gereken düğünlerdi.”Öff..öff bıktım vallahi şu düğünlerden” diyerek,kıyafetimi değiştirdim.Oturma odasındaki koltuğa uzun oturup,televizyonu açtım.
Bir gece öncede eşimin arkadaşları ile buluşmuş gece üçte eve gelmiştik.Sabahlarıda erken kalktığımdan uykusuzdum hemen uykuya dalmışım.
Ne kadar uyuduğumu bilmiyorum,Gece alnımda müthiş bir ağrı ile uyandım.Ama; ne ağrı sanki taşla vurulmuş gibi.Uykum var,gözlerimi açamıyorum,ama;alnım müthiş ağrıyor.
Sabahleyin yüzümü yıkarken elim alnıma değdi, dokunamıyorum ,ama ne ağrı,aynaya baktım alnım çürümüş,Gece çektiğim ağrı geldi aklıma.Oturma odasına geldim.Başımı nereye vurduğumu gerçekten de çok merak ediyordum.
Pencerenin mermerine vurmuşum kafamı,Başka kafamı vuracağım yer yok .Aklımın almadığı,yattığım koltuk ile pencere arası yarım metreden fazla,ben kafamı oraya nasıl vurdum? Ne yazık ki; bunu çözüme ulaştıramadım.
Eşim alnımdaki çürüğü görünce,baya şaşırdı.
“Ne oldu alnına ?” diye sordu.
“Gece, ne oldu bende bilmiyorum,zannederim cam kenarına çarpmışım kafamı” dediğimde,gülme krizine girdi.
Güme krizine girdiği yetmiyormuş gibi,bana ”Sen, uyur gezersin” dedi…
Uyur muyum? Yoksa gezer miyim? bende bilmiyorum.
Öğrendiğim bir şey oldu.
İnsan uykuda kafasını bile yarar…..